Na analyse van de resultaten van de modelproeven zijn de volgende criteria voor Tetrapoden in een enkele toplaag bepaald: Bezwijken Ns=1,2; Start van Schade Ns=1,2 Geen Schade Ns=0.8. Ns is hierbij het schadegetal (golfhoogte gedeeld door relatieve dichtheid en blokdiameter) Na vergelijking van deze criteria met de ontwerpformule voor Tetrapoden in een dubbele toplaag bleek dat, bij de in de modelproeven gebruikte plaatsingsmethode en plaatsingsdichtheid, de elementen in een enkele toplaag, bij 'geen schade', 6,6 keer zwaarder moeten worden uitgevoerd. Per vierkante meter kan dan bijna met de helft van het aantal elementen worden voldaan. Ondanks de grotere en zwaardere elementen kan er toch een betonbesparing van ongeveer 28% gerealiseerd worden. In een enkele toplaag kan echter minder kernmateriaal worden gebruikt om de kruinhoogte en -breedte gelijk te houden aan een toepassing met een dubbele toplaag. Tetrapoden in een enkele toplaag lijken voordeliger dan in een dubbele toplaag (minder elementen en een kleiner betonverbruik per vierkante meter). De elementen moeten, bij een porositeit van ongeveer 62%,6,6 keer zwaarder zijn dan bij toepassing in een dubbele toplaag. De kans dat deze grotere elementen breken is waarschijnlijk niet gering. Daarnaast is het nog de vraag of zwaardere elementen wel aanvaardbaar zijn met het oog op het te gebruiken materieel. Verder kan men zich afvragen of het gebruik van kubussen in een enkele toplaag geen betere optie is. Tijdens het modelonderzoek zijn Tetrapoden in een enkele toplaag zeer regelmatig en open geplaatst. Bij gebruik van een dichtere plaatsing, waarbij per vierkante meter meer elementen worden gebruikt, kan wellicht een hogere stabiliteit worden bereikt door een verhoogde haakweerstand. Een daarmee verkregen hogere stabiliteit, waardoor de elementen lichter dan op dit moment het geval is, kunnen worden uitgevoerd, kan Tetrapoden in een enkele toplaag aantrekkelijker maken.