Doel van het SBW piping project is het identificeren van onzekerheden binnen de huidige piping toetsingsregels en deze eventueel te verkleinen of elimineren. Een veertigtal kleinschalige laboratoriumproeven op 9 verschillende zanden zijn uitgevoerd om inzicht te krijgen in de processen van kanaalvorming die uiteindelijk tot bezwijken van een waterkering leiden. Op basis van de kleine schaalproeven wordt geconcludeerd dat piping zich niet eenvoudig laat beschrijven. Meer dan 10 verschillende processen worden waargenomen die zich niet met een model zullen laten beschrijven. Voor hervalidatie van de rekenregel van Sellmeijer is het noodzakelijk het geldigheidsgebied van de rekenregel af te bakenen. Uit de proeven volgt een sterke relatie tussen de pakking en het pipingproces. Hoe losser de pakking is, hoe sneller het pipingproces optreedt. Daarnaast volgt uit de kleinschalige proeven dat bij een losse pakking het pipingproces vaak aan de bovenstroomse zijde begint. Bij een vaste pakking begint het proces meestal aan de benedenstroomse zijde. Tussen korrelgrootte en pipingproces wordt eveneens een relatie waargenomen. Deze relatie is anders dan in de huidige pipingmodellen wordt aangenomen. Er wordt geen relatie waargenomen tussen pipingproces, uniformiteit en hoekigheid van het zand. Uit de proeven volgt verder dat het meten van waterspanningen inzicht geeft in het pipingmechanisme. Met waterspanningsmetingen kan het pipingproces ook onder een ondoorzichtige kleilaag worden gevolgd