Een spinakerkering is een flexibele waterkering, waarbij het hoogwater wordt gekeerd door een hoogwaardig kunststof doek. De krachten die op het doek komen, worden opgenomen door twee kunststof kabels (onder- en bovenkabel) die de krachten afdragen naar de landhoofden. Aan de bovenkabel zijn drijvers bevestigd. Als de kering buitenwerking is, bevindt het doek zich in het opbergvak in een van de landhoofden. Bij dreigende storm wordt de spinaker uit het opbergvak getrokken. Dit gebeurt met transportkabels die worden aangedreven door lieren. Aan het einde van het transport worden de hoofdkabels aan vertikale bewegingswerken verbonden. Door de onderkabel naar de bodem te drukken wordt de doorstroomopening gesloten. De hydrostatische druk zorgt voor een goede afsluiting aan de bodem en de zijkanten. Voor het testen van de kering in het schaalmodel zijn er 5 altematieven gegenereerd. De conclusie is dat de maximale kracht op de functionele onderdelen wordt bepaald door het maximale verval. Daarnaast is de sluiting met hoes veelbelovend. omdat de kracht op de lieren laag is, de beheerbaarheid is goed en de slijtage van doek is laag. Het alternatief met scherm en het alternatief waarbij de onderkabel wordt aangetrokken, zijn niet geschikt om toegepast te worden als sluitingsmethoden voor een spinakerkering. Om de krachten op de kering tijdens sluiten uit te rekenen is de impulsbalans goed te gebruiken.