Tegenwoordig wordt het rijke verleden van de gemeente Renkum onder meer weerspiegeld in de buitenplaatsen en landgoederen. Op de grens van het Veluwemassief en de dalen van de rivieren Rijn en IJssel werd de schoonheid van dit landschap met zijn vele vergezichten gebruikt om er in de zomer van te genieten. Al vanaf de 17e eeuw, maar nog meer in de 18e en 19e eeuw lieten rijke burgers in dit gebied buitens aanleggen om in de zomer te kunnen verblijven. Een buitenplaats of landgoed bestonden uit een aanzienlijk, luxueus woonhuis met een aangelegde tuin. Een landgoed was meer gericht was op economische productie (landbouw), had wellicht een groter huis en had nogal eens een groter oppervlakte aan land. Een buitenplaats was meer –zoals we dat nu noemen- een zomer recreatiewoning. Aanvankelijk domineerde de geschoren hagen in die tuin, die later werden vervangen door boompartijen afgewisseld met open velden, bloemenpartijen en grasperken en dat alles in zorgvuldig gecomponeerde composities waarin het landschap zelf een rol speelde. Geen woeste ruige natuur, maar een zorgvuldige balans tussen de natuur en datgene wat ontworpen was, de cultuur.