Dit document behandelt een alternatieve vorm van kustverdediging: het BEROSIN-systeem. In hoofdzaak wordt ingegaan op de werking en toepassingsmogelijkheden ervan. Het systeem bestaat uit een doek van polypropyleen dat aan de randen met behulp van ankers op zijn plaats gehouden wordt boven een zandige ondergrond. Het doek kan 0,5 tot 2 meter zand vangen (vertikaal), waarna het strak komt te staan en in principe gaat werken als een vorm van 'harde' verdediging, een soort van bodembescherming. De Directie Noord Nederland heeft een tweetal proefprojecten met het BEROSIN-systeem uitgevoerd, maar heeft nog geen goede totaal-visie op het systeem ontwikkeld. In deze studie zijn voor genoemde proefprojecten zowel de bevindingen van de Directie Noord-Nederland als van de fabrikant in beschouwing genomen. Tevens is de werking van het systeem vergeleken met gangbare methoden van kustverdediging en zijn de mogelijkheden van toepassing van het systeem beschreven. Geconcludeerd wordt dat het BEROSIN-systeem beschouwd kan worden als een constructie, die de zandverdeling beïnvloedt; hierbij treedt lijzijde-erosie op. Voor de kerntaak van Rijkswaterstaat (bestrijding van grootschalige structurele erosie en overall-handhaving van de kustlijn) biedt het BEROSIN-systeem geen algemeen toepasbare oplossing. Kansrijke toepassingslokaties voor het systeem langs de Nederlandse kust zijn dan ook schaars. Lokaal en voor andere doeleinden zijn er wellicht wel zinvolle toepassingen denkbaar, zoals bijvoorbeeld het beteugelen van erosierond om constructies of het steiler opzetten van een stuk onderwateroever om een breder strand te kunnen realiseren. In gebieden landwaarts van de kustlijn (Waddenzee,Westerschelde,meren en rivieren) zijn misschien meer algemene toepassingen mogelijk. Dit valt echter buiten het kader van dit onderzoek.