Repository hosted by TU Delft Library

Steeds vaker worden zwangeren en barenden overgedragen van de eerste naar de tweede lijn. Verloskundigen maken zich zorgen over deze ontwikkeling. Het project VOKS­ eerstelijn heeft als doel de individuele verloskundigenpraktijken inzicht te verschaffen in de achtergronden van hun verwijsbeleid, om zo evaluatie en kwaliteitstoetsing te stimuleren.

Het verloskundig systeem in een land bepaalt welke professionals een vrouw tijdens haar zwangerschap en bevalling zullen begeleiden. Daarbij kent ieder land een meer of minder gespecificeerde rolverdeling tussen deze professionals met ieder hun eigen verantwoordelijkheden in de zorgverlening. In dit opzicht bestaan er wereldwijd grote verschillen. Er blijkt echter een constante factor te zijn in alle verlos- kundige systemen: de rol van de vroedvrouw of verlos- kundige bij het begeleiden van de normale zwanger- schap en baring. Volgens de ‘Definition of the Midwife’, geformuleerd door de International Confederation of Midwives (ICM) in 2005, omvat de zorg door verloskun- digen ‘preventieve maatregelen, het bevorderen van de normale baring en het onderkennen van complicaties’. De Wereld Gezondheids Organisatie noemt ‘de bekwaam- heid in het begeleiden van de normale zwangerschap en baring de kerncompetentie van verloskundigen’. Wereldwijd wordt de verloskundige gezien als ‘een zorg- verlener die de vrouw centraal stelt’, die het als haar taak ziet om vrouwen ‘gezond de normale stadia van hun reproductieve leven te laten doorlopen’ en die een laag-technologisch instrument wil zijn door haar aanwezigheid’.

Introduction: In the Dutch maternity care system, the role division between independently practising midwives (who take care of normal pregnancy and childbirth) and obstetricians (who care for pathologic pregnancy and childbirth) has been established in the so-called " List of Obstetric Indications" (LOI). The LOI designates the most appropriate care provider for women with defined medical or obstetric conditions. Methods: This descriptive study analysed the evolution of the concept of " normality" by comparing the development and the contents of the consecutive versions of the LOI from 1958 onwards. The results were related to data from available Dutch national databases concerning maternity care. Results: The number of conditions defined in the successive lists increased from 39 in 1958 to 143 in 2003. In the course of time, the nature and the content of many indications changed, as did the assignment to the most appropriate care provider. The basic assumptions of the Dutch maternity care system remained stable: the conviction that pregnancy and childbirth fundamentally are physiologic processes, the strong position of the independently practising midwife, and the choice between home or hospital birth for low-risk women. Nevertheless, the odds of the obstetrician being involved in the birth process increased from 24.7% in 1964 to 59.4% in 2002, whereas the role of the primary care provider decreased correspondingly. Discussion: Multidisciplinary research is urgently needed to better determine the risk status and the optimal type of care and care provider for each individual woman in her specific situation, taking into account the risk of both under- and over-treatment. Safely keeping women in primary care could be considered one of a midwife's interventions, just as a referral to secondary care may be. The art of midwifery and risk selection is to balance both interventions, in order to end up with the optimal result for mother and child. © 2010 American College of Nurse-Midwives.

Bestaat uit afzonderlijk een Praktijkkaart, een Voorzorgsmaatregelenkaart, een Actiekaart, een korte versie, een handleiding en een Wetenschappelijke onderbouwing

De stuit zet obstetrisch Nederland deze dagen op zijn kop. De onlangs in The Lancet gepubliceerde uitkomsten van een groot gerandomiseerd onderzoek zij n daarvan de oorzaak . Uit dit onderzoek blijkt namelijk dat neonatale morbiditeit en mortaliteit sterk gereduceerd kunnen worden door bij elke aterme stuitligging primair een sectio caesarea te verrichten.

Het hoge percentage thuisbevallingen onder leiding van verloskundigen en (in mindere mate) huisartsen maakt het verloskund ig systeem in Nederland uniek vergeleken met andere Westerse landen. Sinds de opkomst van de poli-klinische eerstelijns bevalling, rond 1965, daalde het percentage thuisbevallingen in Nederland fors. In 1965 werd nog ongeveer 68% van alle kinderen thu is geboren, in 1993 was dit gedaald tot ongeveer 31%. De plaats van de bevalling werd aanvankelijk geregistreerd door het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), maar in 1993 stopte deze gedetailleerde registratie. Sindsdien is alleen nog summiere informatie over thuisbevallingen bekend.

Objective To assess the trends and patterns of referral from midwives to obstetricians within the Dutch maternity care system from 1988 to 2004, and the differences in referral patterns between nulliparous and parous women. Design A descriptive study. Setting The Dutch midwifery database (LVR1), which monitored 74% (1988) to 94% (2004) of all midwifery care in the Netherlands between 1988 and 2004. Population A total of 1 977 006 pregnancies, attended by a primary care level midwife. Methods The indications for referral from midwifery to obstetric care were classified into fifteen groups (eight antepartum, six intrapartum and one postpartum). The trends in referrals of these indications were analysed by general linear models. Main outcome measures Trends in the percentage of antepartum, intrapartum and postpartum referrals from midwifery care to obstetric care; trends in the specific indications for referral; contribution of different groups of the indications to the trend. Results From 1988 to 2004 an increase of 14.5% (from 36.9 to 51.4%) occurred in referrals from primary midwifery care to secondary obstetric care either during pregnancy, childbirth or in the postpartum period. The timing of the referrals was as follows: antepartum +9.0%, intrapartum +5.2% and postpartum +0.3%. In parous women, the increase in referrals was greater (+16.6%) than in nulliparous women (+12.3%) (P = 0.001). The commonest indications for referrals in nulliparous women were anticipated or evident complications due to 'failure to progress in the first or second stage' and 'fetal distress'. Parous women were most commonly referred for anticipated or evident complications due to 'medical history' and 'fetal distress'. In nulliparous women, 52% of the increase in referrals was related to the need of pain relief and occurrence of meconium-stained amniotic fluid; in parous women, 54% of the increase in referrals was related to the general medical and obstetrical history of the women, particularly previous caesarean section, and the occurrence of meconium-stained amniotic fluid. Conclusions During a 17-year period, there was a continuous increase in the referral rate from midwives to obstetricians. Previous caesarean section, requirement for pain relief and the presence of meconium-stained amniotic fluid were the main contributors to the changes in referral rates. Primary prevention of caesarean section and antenatal preparation for childbirth are important interventions in the maintenance of primary obstetric care for low-risk pregnant women. © RCOG 2009 BJOG An International Journal of Obstetrics and Gynaecology.

Doel. Het onderzoeken van etnische verschillen bij zwangeren ten aanzien van het zorgtraject tijdens de zwangerschap en ten aanzien van de plaats van baring. Opzet. Descriptief, retrospectief onderzoek. Methode. Gegevens uit de Landelijke Verloskunde Registratie van de 1e en 2e lijn (LVR-1 en LVR-2) over alle bevallingen in Nederland in de periode 1995-2002 (n = 1.401.892) werden gekoppeld en geanalyseerd met betrekking tot zorgverlener, plaats van baring en etniciteit van de zwangere. De LVR-indeling van etniciteit was: Nederlands, mediterraan, ander Europees, creools, Hindoestaans, Aziatisch en overig. Resultaten. Andere Europese (niet-Nederlandse) en Aziatische zwangeren begonnen de zwangerschapszorg vaak bij de verloskundige en werden niet vaak overgedragen naar de tweede lijn. Zij voltooiden de baring het vaakst onder begeleiding van de verloskundige (45,3 van de andere Europese en 44,6 van de Aziatische zwangeren). Bij Hindoestaanse en creoolse zwangeren gebeurde dat het minst vaak (respectievelijk 33,1 en 28,0). Zij begonnen de zwangerschapszorg namelijk vaak in de tweede lijn om medische redenen en werden ook vaak tijdens de zwangerschap of baring overgedragen. Van de Nederlandse zwangeren voltooide 39 de baring bij de verloskundige. Van hen die onder verantwoordelijkheid van de verloskundige aan de baring begonnen, kozen 3 op de 4 Nederlandse vrouwen voor een thuisbevalling, tegen 1 op de 3 mediterraanse en 1 op de 5 Hindoestaanse zwangeren. Conclusie. Er bestaan grote etnische verschillen in het doorlopen zorgtraject, de voorkeur voor de plaats van bevalling en de uiteindelijke plaats van baring. Dit is van belang voor de voorlichting over en het beleid binnen het verloskundige systeem in Nederland.

COBJECTIVE: To estimate the costs and effects of different treatment strategies with intrapartum antibiotic prophylaxis to prevent early-onset group B streptococcal (GBS) disease in the Netherlands. The treatment strategies include a risk-based strategy, a screening-based strategy, a combined screening/risk-based strategy and the current Dutch guideline. DESIGN: Cost-effectiveness analysis based on decision model. SETTING: Obstetric care system in the Netherlands. POPULATION/SAMPLE: Hypothetical cohort of 200,000 neonates. METHODS: A decision analysis model was used to compare the costs and effects of different treatment strategies with no treatment. Baseline estimates were derived from literature and a survey among parents of children affected by GBS disease. The analysis was performed from a societal perspective, and costs and effects were discounted at a percentage of 3%. Main outcome measures Cost per quality adjusted of life-year (QALY). RESULT: The risk-based strategy will prevent 352 cases of early-onset GBS for 5.0 million Euros, indicating a cost-effectiveness ratio of 7600 Euros per QALY gained. The combined screening risk-based strategy has comparable results. The current Dutch guideline resulted in lower effects for higher costs. The screening-based strategy shows the highest reduction in cases of early-onset GBS, however, at a cost-effectiveness ratio of 59,300 Euros per QALY gained. Introducing the polymerase chain reaction (PCR) test may lead to a more favourable cost-effectiveness ratio. CONCLUSION: In the Dutch system, the combined screening/risk-based strategy and the risk-based strategy have reasonable cost-effectiveness ratios. If it becomes feasible to add the PCR test, the cost-effectiveness of the combined screening/risk-based strategy may even be more favourable. hemicals / CAS: chlorhexidine, 3697-42-5, 55-56-1

Sinds de tweede helft van de 20e eeuw bevallen de meeste vrouwen in de westerse wereld in het ziekenhuis. De overgang van thuis- naar ziekenhuisbevallingen was voor de meeste vrouwen echter niet gestoeld op weten- schappelijk bewijs. Het idee dat een ziekenhuisbeval- ling de beste optie is voor alle vrouwen wordt steeds meer in twijfel getrokken. Een gebrek aan data over de veiligheid van geplande thuisbevallingen ondermijnt echter de mogelijkheid voor vrouwen om te kiezen. Studies hebben in het verleden tegenstrijdige resultaten opgeleverd. In 2 buitenlandse cohortonderzoeken vond men een hogere perinatale sterfte bij geplande thuisbevallingen dan bij ziekenhuisbevallingen. Risicofactoren in de thuisbevallingengroep, zoals stuit- ligging, tweelingen en serotiene bevallingen, droegen echter aanzienlijk bij aan het verhoogde sterftecijfer in het Australische onderzoek. Het Amerikaanse onder- zoek was gebaseerd op geboorteaangiftes; daarin kon men geen betrouwbaar onderscheid maken tussen ongeplande thuisbevallingen zonder begeleiding en geplande thuisbevallingen.

Het perinatale sterftec ijfer wordt vaak gebruikt als uitkomstmaat om de kwaliteit van de verleende verloskundige zorg te evalueren. Hoe valide is deze uitkomstmaat? Welke cijfers worden daarvoor gebruikt en is er wel een relatie tussen de cijfers en de zorg? Om hier inzicht in te krijgen werd op Nederlands initiatief de EuroNatal-studie opgezet , een 'concerted action' waaraan veertien Europese landen deelnemen.

Objective: To estimate the costs and effects of different treatment strategies with intrapartum antibiotic prophylaxis to prevent early-onset group B streptococcal (GBS) disease in the Netherlands. The treatment strategies include a risk-based strategy, a screening-based strategy, a combined screening/risk-based strategy and the current Dutch guideline. Design: Cost-effectiveness analysis based on decision model. Setting Obstetric care system in the Netherlands. Population/Sample Hypothetical cohort of 200,000 neonates. Methods: A decision analysis model was used to compare the costs and effects of different treatment strategies with no treatment. Baseline estimates were derived from literature and a survey among parents of children affected by GBS disease. The analysis was performed from a societal perspective, and costs and effects were discounted at a percentage of 3%. Main outcome measures Cost per quality adjusted of life-year (QALY). Result The risk-based strategy will prevent 352 cases of early-onset GBS for € 5.0 million, indicating a cost-effectiveness ratio of € 7600 per QALY gained. The combined screening risk-based strategy has comparable results. The current Dutch guideline resulted in lower effects for higher costs. The screening-based strategy shows the highest reduction in cases of early-onset GBS, however, at a cost-effectiveness ratio of € 59,300 per QALY gained. Introducing the polymerase chain reaction (PCR) test may lead to a more favourable cost-effectiveness ratio. Conclusion: In the Dutch system, the combined screening/risk-based strategy and the risk-based strategy have reasonable cost-effectiveness ratios. If it becomes feasible to add the PCR test, the cost-effectiveness of the combined screening/risk-based strategy may even be more favourable. © RCOG 2005.

Doel. Evalueren van perinatale audit door de resultaten ervan terug te koppelen naar de individuele zorgverleners, om vast te stellen of terugkoppeling leidt tot mogelijkheden voor verbetering van perinataal beleid en of de gebruikte auditprocedure adequaat is. Opzet. Descriptieve evaluatie. Methode. De resultaten van een regionale audit over perinatale sterfte waren uit privacy-overwegingen uitsluitend op geaggregeerd niveau gepubliceerd. Twee deelnemende ziekenhuizen ontvingen nu tevens terugkoppeling op patiëntniveau: er werden 77 panelbeoordelingen gedocumenteerd teruggekoppeld naar de betrokken zorgverleners en vervolgens besproken. Resultaten. Bij twee van de bij audit besproken sterfgevallen beoordeelden de zorgverleners het paneloordeel als ‘te licht’ en in één geval als ‘te zwaar’ (Cohens κ: 0,98). In de auditprocedure bleek de gebruikte uitgebreide casusbeschrijving essentieel. Door de terugkoppeling op patiëntniveau ontstonden concrete aanknopingspunten voor verbetering van zorg (betreffende medisch-inhoudelijke aspecten, relatie patiënt-zorgverlener, en onderlinge samenwerking tussen zorgverleners). Dat tijdens de bespreking duidelijk werd welke zorgverlener bij welke casus betrokken was geweest, was voor niemand een probleem. Conclusie. Terugkoppeling van resultaten van perinatale audit naar de betrokken zorgverleners en gezamenlijke bespreking daarvan leidden zowel op instellingsniveau als op individueel niveau tot concrete verbeterpunten op het gebied van samenwerking, verslaglegging en beleidsbepaling.

In this paper the concepts, objectives, design, and data analysis procedures of the EuroNatal study are described. This sutdy started in 1996 and is a concerted action including 14 countries in Europe. The EuroNatal study aims at determining the validity of national perinatal mortality rates as an outcome indicator for the quality of antenatal and perinatal care. It is based on a conceptual model describing the relationships between differences in quality of antenatal and perinatal care, maternal and infant risk factors, variation in applied definitions, reliability of registration procedures and practices, and the outcome in terms of 'true' and 'observed' differences in perinatal mortality. in the first part of the study data is collected at national and aggregate level; in the second part data is collected retrospectively on individual cases of perinatal mortality in a regional sample area. Analysis of the individual cases of perinatal mortality will be by means of a perinatal audit conducted by an international expert panel. The project builds upon the work done by the participants in their respective countries. By applying common research protocols, international comparability of data collection will be enhanced and will help to create a common body of knowledge in the area of perinatal epidemiology and perinatal care. Comparison between countries is likely to lead to new insights into the strenghts and weaknesses of antenatal and perinatal care systems of individual countries.

The project 'Obstetric Peer Review Interventions' (Verloskundige Onderlinge Kwaliteitsspiegeling Interventies, VOKSINT) was set-up in The Netherlands in 1994. It provided annual comparison data (quality ranking, league tables) for secondary care obstetric departments adjusted for population differences, based on the data registered in the Perinatal Database of The Netherlands (Landelijke Verloskunde Registratie, LVR). The aim of the so called VOKS reports was to influence obstetricians' interventions in such a way that they led to a more homogeneous policy. To assess this influence, a trial was set-up, with departments randomly assigned to be or not to be informed about the VOKS results.Obstetric intervention rates and the morbidity of newborns including neonatal neurological examinations (NNEs) were assessed.Obstetric intervention rates were similar in the report group and the control group. Practice in the report group became more homogeneous (adjusted for population differences) than in the control departments, but this was only statistically significant for term caesarean section. Copyright © 2002 Elsevier Science Ireland Ltd.