Repository hosted by TU Delft Library

Het concept netcentrisch werken invoeren is niet iets van vandaag op morgen. Dit gaat om een transformatieproces waarbij organisatie, gedrag, werkwijzen, informatietechnologie in samenhang worden aangepast en bij voorkeur stapje voor stapje. Maar met veel winst; winst die hard nodig is. TNO speelt al bijna 10 jaar een rol in dergelijke transformatieprocessen. Eerst alleen in het militaire domein, maar sinds 5 jaar ook voor rampenbestrijding en crisisbeheersing, voor het politieoptreden en ook voor grensbewaking. Dit boekje geeft een overzicht van een twintigtal projecten die over netcentrisch werken in crisisbeheersing gaan. Alle elementen komen er in terug; organisatievorming, doctrinevorming, gedragsaanpassing door middel van opleiden, trainen en oefenen, en informatietechnologie. Bij TNO vindt u de faciliteiten en gereedschappen, en de inzichten en geleerde lessen om te kunnen transformeren. En natuurlijk een forse portie van de onmisbare innovatieve informatietechnologie.

Militaire missies worden complexer door de steeds grotere samenhang van allerlei actoren en factorendie militairen in ogenschouw moeten nemen. Om effectief te kunnen blijven opereren in deze steeds complexer wordende missies is het belangrijk om een adaptieve organisatie te hebben. In dit artikel zullen we ingaan op de theorie omtrent adaptiviteit, waarbij we dit begrip uiteen rafelen in een aantal dimensies om het toepasbaar te maken. Uitgaande van deze uiteenrafeling zullen we een aantal voorbeelden tonen van de toepassing van adaptiviteit binnen Defensie. We beogen hiermee aan te tonen dat adaptiviteit geen loze mode kreet is, maar daadwerkelijk kan leiden tot een defensieorganisatie die op een duurzame manier effectief kan zijn in haar operaties

In crisis management involvement of a large number of organizations is required. Not only the first responders need to take action, but also organizations and entities like civil authorities, public utility and crisis teams are responsible for critical infrastructures as well as the community. A key element for effective collaboration is situation awareness; having a common operational picture. So far research has mainly focused on situation awareness. However, several incidents show that situation awareness alone is not sufficient for reaching effective collaboration among the organizations involved. Collaboration awareness is a second key element. Knowing the needs, goals, expectations, culture, capabilities and procedures of the crisis management partners makes collaboration more effective. In this paper we elaborate our research focusing on what organizations need to know about each other in order to collaborate effectively. Finally, we describe the possible measures for increasing the collaboration awareness.

Met de introductie van de netcentrische werkwijze in de crisisbeheersing en rampenbestrijding werd beoogd versnelling te brengen in het proces Beeldvorming, Oordeelsvorming en Besluitvorming (het BOB-proces). De kern daarbij was door middel van het ondersteunen bij het snel ontsluiten en toegankelijk maken van informatie en te komen tot een eenduidig en actueel gedeeld beeld van de situatie. In de praktijk blijkt het proces van oordeelsvorming en besluitvorming nog op de achtergrond te liggen. Waar inmiddels over beeldvorming vrij veel bekend is, is dat anders voor oordeelsvorming. Het vraaggestuurde Programma ‘Procesinnovatie voor performanceverbetering’ heeft als doel om een gestructureerd en transparant oordeelsvormingsproces te ontwikkelen en daarmee bij te dragen aan de samenwerking en besluitvorming binnen/tijdens crisismanagement. De onderzoeksvraag die binnen dit onderdeel van het vraaggestuurde Programma geformuleerd is luidt: “Hoe ziet generieke oordeelsvorming eruit en is verbetering mogelijk tijdens crisismanagement?” De deelvragen die hieraan ten grondslag liggen zijn: • Hoe verloopt het oordeelsvormingsproces voor de verschillende niveaus binnen een crisisorganisatie, rekening houdend met verschillende situaties van tijdsdruk en (on)bekendheid met de context? • Hoe kun je dit proces ondersteunen? Het onderzoek is gestart met een literatuurstudie om het oordeelsvormingsproces wetenschappelijk te bestuderen. Parallel hieraan hebben interviews met experts plaatsgevonden om het huidige oordeelsvormingsproces in de praktijk te analyseren. Beide inzichten hebben geleid tot verschillende modellen en uitwerkingen van een generiek oordeelsvormingsproces. Deze modellen zijn in verschillende sessies met een klankbordgroep, en in verschillende bilaterale gesprekken met experts, tussentijds getoetst en hebben uiteindelijk geleid tot een model van het oordeelsvormingsproces. Binnen het crisismanagementdomein is oordeelsvorming, op grond van een (vaak nog onvolledig) beschikbaar situatiebeeld (voortgekomen uit de beeldvorming), de informatie waarnemen, gezamenlijk vanuit verschillende oogpunten analyseren en verwerken tot uitdagingen, en op basis daarvan mogelijke scenario’s en oplossingen genereren en deze toetsen, om zo uiteindelijk tot gezamenlijke keuzes te komen (die uitgewerkt en uitgezet kunnen worden in de besluitvorming). Oordeelsvorming is een cyclisch, multidisciplinair, dynamisch en situationeel proces. Cyclisch omdat er voortdurend op kan worden teruggegrepen; multidisciplinair omdat er meerdere partijen bij betrokken zijn; dynamisch en situationeel omdat oordeelsvorming uit procesfactoren bestaat die afhankelijk van de situatie het besluitvormingsproces kunnen ondersteunen. We onderscheiden een reactief, een actief en een proactief oordeelsvormings-proces. Tijdsdruk, mate van herkenbaarheid en mogelijke impact van een incident bepalen welke vorm van oordeelsvorming het meest geschikt is in een gegeven situatie. De dynamiek in een situatie kan er toe leiden dat moet worden overgestapt op een andere vorm van oordeelsvorming. Aanbevelingen worden gedaan om het oordeelsvormingsproces goed in te bedden in de huidige manier van werken: denk hierbij aan handvatten voor de voorzitter of de informatiemanager van een multidisciplinair team. De focus van de handvatten ligt in eerste instantie op het operationele niveau: voor het CoPI en het ROT. Maar ook het IFV, en de inspectie zijn mogelijk gebaat bij deze inzichten voor de verdere ontwikkeling van trainingen en evaluatieprocedures. Wij hopen en verwachten dat dit rapport relevant is voor een ieder die werkzaam is in het crisismanagementdomein en betrokken is bij de afhandeling of bestrijding van de crises.

In this paper, we present a model that identifies seven success factors for the development of crowdsourcing platforms for disaster recovery. This model integrates two existing theories. The first theory focuses on success factors of crowdsourcing initiatives in general. The second theory states how disaster relief operations can improve when they take the psychological components of resilience into account. By merging the core principles of these two theories and adding additional knowledge gained from literature study, we constructed an integrated success factor model for use in the development of crowdsourcing applications for disaster recovery. An initial validation of the success factor model was conducted within a case study on a crowdsourcing platform for disaster recovery which is currently being developed. Conclusions are drawn with regards to the applicability of the model to guide development of crowdsourcing platforms for disaster recovery.

D3.1 describes the core feature set of the COBACORE platform, the underlying assumptions and information elements, and introduces a number of interaction patterns. D3.1 is a guiding document that serves as a blueprint for the actual implementation of the COBACORE platform, and that can be used by other work packages to guide the implementation and evaluation of the platform.

MANAGEMENT SUMMARY MIRROR: MULTIDISCIPLINARY INTERACTION FRAMEWORK TO IMPROVE COORDINATION A large part of the Netherlands is below sea level and also vulnerable to river flooding. When there is an emerging threat of floods a collective effort of multiple organizations is needed to reduce its probability and impact. Crisis management organizations are formed and liaisons of waterboards and representatives of the Directorate-General for Public Works and Water Management take seat in the crisis management teams of the safety regions. Besides these liaisons, there are representatives of the police department, the fire department, the emergency health services and the municipalities that are involved. The water boards have important information about flood risk like expected water levels and dike stability. Together with the information and expertise of the other team members, decisions are made about for instance evacuation and warning. Since information sharing is often a problem between different disciplines (Van Santen, Jonker, & Wijngaards, 2009) we identified factors affecting information sharing, advice-giving and coordination. Based on a literature review and interviews with domain experts, we defined three groups: situational factors (e.g. time pressure), team factors (e.g. team maturity, diversity) and psychological mechanisms (e.g. attention and heuristics). A training module is developed that makes members of these multidisciplinary crisis management teams aware of these factors using a tool we call MIRROR. The training is intended to improve information-sharing between members of multidisciplinary teams which must lead to better informed and timely decisions.

In crisis situations different organizations have to cooperate to gain shared situation awareness and to take accurate decisions. However, several evaluation studies of crisis mitigation processes indicate that it is hard to effectively coordinate efforts of all organizations involved. The goal of our project is to improve coordination in crisis management teams, by improving the interaction processes in a crisis management team. The project consists of two main steps. First, the development of MIRROR, i.e. an overview of 16 relevant factors that influence team interaction. Second, the development of a training based on MIRROR. We expect MIRROR and its training module to be a useful tool for team members of crisis teams. In addition, MIRROR has the advantage that it can be applied in non-crisis teams, during daily situations, as well. This enlarges the chances for potential team members of crisis teams to increase their team interactions skills.

Verschil in expertise van leden in een crisisteam heeft invloed op welke informatie mensen waarnemen (aandacht) en hoe mensen deze informatie interpreteren. Hierdoor kunnen gemakkelijk misverstanden ontstaan. Daarnaast zijn er ook nog andere factoren die de samenwerking beïnvloeden, zoals verschillende belangen en tijdsdruk. Het is belangrijk dat deze crisisteamleden inzicht hebben in hoe MIRROR-factoren hun eigen gedrag, het gedrag van de ander en het teamproces beïnvloeden en hoe ze erop in kunnen grijpen. Dit zorgt uiteindelijk voor beter geïnformeerde en breder gedragen beslissingen. Dit boekje beschrijft de MIRROR-factoren op een aantrekkelijke manier door gebruik te maken van visualisaties en praktijkvoorbeelden. MIRROR is het resultaat van een project dat binnen het programma Flood Control 2015 is uitgevoerd. Een vervolgstap is het ontwikkelen van een trainingsmodule die eind 2012 gereed zal zi

This document describes a method to support local implementations of COBACORE project results and similar innovations for civilian-professional collaboration. The method highlights critical factors of concern and facilitates the development of a bespoke implementation in co-creation with local stakeholders. The method follows a multi-phase process, with each phase focussing on uncovering important local factors, such as stakeholders and their capabilities, their interdependencies, local judicial and operational constraints, social and cultural aspects, standing information systems, local privacy and security aspects. In this document, each phase in the method is described in detail, taking into account lessons learned from applying the method in three pilot workshops. The implications of applying this method to implementation of COBACORE project results are outlined, as well as an initial check on international applicability of this method.