Print Email Facebook Twitter Duinveiligheid van de kust van Noord-Holland, nabij het zeegat van Texel: Een probalistische uitwerking volgens de methode "De Haan" Title Duinveiligheid van de kust van Noord-Holland, nabij het zeegat van Texel: Een probalistische uitwerking volgens de methode "De Haan" Author Mus, A.D. Contributor Stive, M.J.F. (mentor) Van Gelder, P.H.A.J.M. (mentor) Cleveringa, J. (mentor) Elias, E.P.L. (mentor) Huisman, P. (mentor) Faculty Civil Engineering and Geosciences Department Hydraulic Engineering Date 2003-07 Abstract In Nederland bestaat 81% van de primaire waterkeringen uit duinen. Deze duinen worden in de huidige praktijk beoordeeld op veiligheid aan de hand in 1984 opgestelde 'Leidraad voor de beoordeling van de veiligheid van duinen als waterkering' [TAW, 1984], welke de ontwerp-duinafslag met een overschrijdingsfrequentie van eens per 100.000 jaar berekend. Door toegenomen inzichten in duinafslagbepalende factoren blijkt deze leidraad belangrijke factoren te verwaarlozen. Stormduur, piekperiode en tijdsafhankelijkheid van de processen worden niet meegenomen in de berekening. Tevens wordt in de praktijk geen rekening gehouden met de aanwezigheid van een platen en geulengebied voor de kust en wordt gerekend met diep-water randvoorwaarden. De doelstelling van dit rapport is het berekenen van de veiligheid van de duinen nabij het zeegat van Texel, waarbij de bezwaren van de huidige leidraad weggenomen worden. Er wordt daarbij gebruik gemaakt van de probabilistische methode 'De Haan' [van Marle, J.G.A., 2000] om de frequentieverdeling van de duinafslag te bepalen. Deze methode wordt thans gebruikt om dijken te ontwerpen. De basis van de methode De Haan is een dataset van simultaan gemeten stormparameters op diep water, bestaande uit windsnelheid, golfhoogte, waterstand en piekperiode. Door het aantonen van asymptotische afhankelijkheid tussen de stormparameters is het mogelijk om deze stormparameters te extrapoleren naar extreme waarden. Doordat er een opdeling is gemaakt naar stormrichting zijn er verbanden aangetoond tussen stormduren en de overige parameters zodat ook de stormduur meegenomen wordt in de uitwerking volgens 'De Haan'. De uitwerking is een case-studie waarbij een buitendelta aanwezig is. Het golfveld dat ter plaatse tijdens extreme situaties optreedt is berekend met het golfmodel SWAN [Holthuijsen, L.H., e.a., 2000]. De duinafslag is vervolgens berekend met het tijdsafhankelijke duinafslagprogramma DUROSTA [Steetzel, H.J., 1993]. De volgende conclusies zijn getrokken: De veiligheid van de duinen, berekend met de methode De Haan, is groter dan de wet vereist. De duinen ter plaatse zijn breed en hoog genoeg om stormen te kunnen weerstaan met een overschrijdingsfrequentie die kleiner is dan eens per 100.000 jaar. De invloed van de buitendelta op het golfveld is groot. Ten opzichte van diep water is de significante golfhoogte nabij de kust met zon 50% afgenomen. De methode 'De Haan' is een bruikbare methode om een duinverdediging te toetsen. De resultaten geven helder de duinafslag weer bij elke overschrijdingsfrequentie. Door het gebruik van het tijdsafhankelijke duinafslagmodel DUROSTA is het mogelijk om de stormduur in de berekening op te nemen, welke een belangrijke duinafslagbepalende factor is. To reference this document use: http://resolver.tudelft.nl/uuid:498a254f-9985-4838-a6a7-c6fce725b046 Publisher TU Delft, Faculty of Civil Engineering and Geosciences, Hydraulic Engineering Part of collection Student theses Document type master thesis Rights (c) 2003 A.D. Mus Files PDF 2003mus.pdf 10.07 MB PDF 2003mus-bijlagen.pdf 28.14 MB Close viewer /islandora/object/uuid:498a254f-9985-4838-a6a7-c6fce725b046/datastream/OBJ1/view