Meting en interpretatie van de overloopverliezen bij het baggeren van zand met een sleephopperzuiger

Abstract

Tijdens het zuigen van zand met een sleephopperzuiger wordt doorgeladen nadat het overvloeiniveau is bereikt en zal het gezogen debiet via de overvloeikoker overboord verdwijnen. Met dit mengseldebiet zal ook vaste stof overboord verdwijnen. De hoeveelheid vaste stof die overboord verdwijnt wordt het overloopverlies genoemd. De verhouding tussen de hoeveelheid vaste stof die overboord verdwijnt en de ingebrachte hoeveelheid vaste stof wordt het relatief overloopverlies genoemd. De omvang van het overloopverlies is van een groot aantal factoren afhankelijk, zoals bijvoorbeeld grondeigenschappen (korrelverdeling), laadcondities (debiet en concentratie)' methode van inbrengen etc. Er is onderzoek gedaan naar de verschillende invloedsfactoren op het laadproces en er zijn verschillende methoden ontwikkeld om het overloopverlies aan boord te registreren. Deze methoden zijn in de praktijk onder verschillende omstandigheden aan boord van de sleephopperzuiger 'X' beproefd. Uit het onderzoek naar de verschillende invloedsfactoren blijkt dat aan boord regeling van het debiet de beste methode is om het overloopverlies te verminderen. In bepaalde gevallen kan bij verlaging van het debiet zelfs de beladingssnelheid toenemen doordat de stroomsnelheid van het mengsel daalt en de verblijftijd stijgt. Op deze manier kan aan boord met het debiet het beladingsproces beinvloed worden en kan het laadproces geoptimaliseerd worden. Met behulp van een permanente registratie van de overloopverliezen kan beter bepaald worden of het zinvol is om het debiet te verlagen of helemaal te stoppen met laden. Het is afhankelijk van de cyc!ustijd of dit ook economisch zinvol is.