Zandverliezen in het Nederlandse kustsysteem

Abstract

Compensatie van zandverliezen op dieper water komt voort uit een grootschalige benadering van de kust met ruimtelijke eenheden op de schaal van deelsystemen en een tijdseenheid van decennia. Evaluatie van de effectiviteit van dit beleid vereist een monitorprogramma dat op deze tijd- en ruimteschaal is afgestemd. Indien de langere meetraaien structureel worden opgenomen in het monitoringprogramma voldoet de ruimtelijke dekking en de frequentie aan deze eis. Het programma zal de komende decennia dienen te worden voortgezet. Door de nauwkeurigheid van de metingen te verhogen, wordt de mogelijkheid vergroot om op kortere termijn uitspraken te kunnen doen over de effectiviteit van het (diep water) suppleren. Suppleties gericht op het aanvullen van de zandverliezen op dieper water ter handhaving van de veerkracht, bieden een relatieve vrijheid voor wat betreft de plaats, de vorm en het tijdstip van uitvoering. Feitelijk is de enige eis voor veerkrachthandhaving het op peil houden van het totale zandvolume binnen het kustsysteem. Dit biedt belangrijke kansen voor het beheer. Kansen voor het oplossen van problemen naast of in het verlengde van de zuivere kusthandhaving. Het benutten van deze kansen vereist een goed overleg en verdient een nadere verkenning van de mogelijkheden. Zo zou onderzocht kunnen worden in hoeverre een landwaartse verschuiving van de afslagzone bij stijgende zeespiegel, kan worden beinvloed door (herhaalde) gerichte suppleties. Het daarvoor benodigde zand zou tegelijkertijd compensatie kunnen bieden voor zandverlies in het kustsysteem. Wellicht is voor dit vraagstuk een proefneming te overwegen. Daarbij zou aansluiting kunnen worden gezocht bij vraagstukken rond de effecten van grootschalige zandwinnning en van infrastructurele werken zoals een tweede Maasvlakte of mogelijk een eiland in zee.