Ontwerprichtlijn geokunststoffen onder steenbekleding; Ontwerprichtlijn geokunststoffen voor filterconstructies in Nederlandse kust- en oeverbescherming

Abstract

Het doel van deze ontwerprichtlijn is om de ontwerper handvaten te geven voor het ontwerp van geotextielen als onderdeel van het filter in dijk- en oeververdedigende constructies. Hierdoor wordt een ontwerp gemaakt met betrekking tot de desbetreffende projectcondities waardoor schades worden voorkomen. Het ontwerpen van het geotextiel is onderverdeeld in een drietal niveaus, namelijk de eenvoudige, gedetailleerde en geavanceerde methode. Het ontwerp volgens de eenvoudige methode is op basis van grove aannames en schattingen, waarbij snel en gemakkelijk een ontwerp kan worden gemaakt dat tevens een financieel voordeel heeft. De eenvoudige methode is toepasbaar voor standaardsituaties. De gedetailleerde methode wordt gebruikt voor situaties met afwijkende condities, zoals grote hydraulische invloeden, etc. Hierbij wordt op basis van rekenregels een nauwkeuriger ontwerp gemaakt voor het toe te passen geotextiel. Wanneer het geotextiel onderhevig is aan extreme condities wordt de geavanceerde methode gehanteerd. Bij de geavanceerde methode gebruik gemaakt van modelproeven en deskundigen van het desbetreffende vakgebied. In de ontwerprichtlijn wordt aandacht besteed aan de optredende belastingen op geotextiele constructies in zowel de uitvoeringsfase als de gebruiksfase. Hieruit blijkt dat de uitvoeringsfase maatgevend is vanwege de hogere belastingen. Het geotextiel wordt ontworpen op de functionaliteit en de robuustheid. Het ontwerp van de functionaliteit van het geotextiele doek bestaat uit het stellen van eisen aan de waterdoorlatendheid en gronddichtheid. Het ontwerp van de robuustheid van het geotextiele doek bestaat uit het stellen van eisen aan de perforatieweerstand, doorponsweerstand, treksterkte en het rekvermogen. Door middel van verificatietesten wordt aangetoond dat het geotextiel voldoet aan de gestelde eisen voortkomend uit het ontwerp. Voor de functionaliteit van het geotextiel worden de doorstroomtest en de turbulente stroomtest gehanteerd. De perforatietest, doorponstest en trektest worden gehanteerd voor de verificatie van de robuustheid. Aan de hand van de perforatietest en de doorponstest wordt het gewenste rekvermogen van het geotextiel bepaald. Aan de hand van een drietal niveaus kan een ontwerp worden gemaakt voor geotextielen door middel van het stellen van eisen aan de eigenschappen. Hierbij vergt het gedetailleerde ontwerp een controle door middel van praktijktesten omdat deze methode gebaseerd is op eigen inzichten. Daarnaast zal verder onderzoek moeten worden gedaan naar de modelproeven en verificatietesten.