Situering van tijdelijke opslagplaatsen voor verontreinigde grond

Abstract

In verkand met de noodzaak tot sanering van tenminste een aantal verontreinigde lokaties, waarvoor (nog) geen doelmatige technieken keschikkaar zijn, is de realisering van tijdelijke opslagplaatsen voor verontreinigde grond zeer gewenst. Verschillende provincies hekken ondertussen voorstellen bij het ministerie van VROM ingediend. Bij een nadere beschouwing van een aantal aan de lokatie voorstellen ten grondslag liggende onderzoeken, rees de indruk dat soms op tamelijk onzorgvuldige wijze met een aantal planningsvoorwaarden zoals nzichtelijkheid , overleg, maar ook volledigheid is omgesprongen. Reden om in deze studie het situeringsproces van de opslagplaats eens nauwkeurig te bezien, daarbij de aandacht vooral gericht op de ontwikkeling van lokatie- alternatieven, de beoordeling hiervan, de gronden (kriteria) waarop de beoordeling plaats vindt en tenslotte de uiteindelijke lokatiekeuze. In de eerste plaats (hoofdstuk 2) worden de theoretische mogelijkheden hiervoor beschouwd met als konklusie dat een zogenaamde multikriteria analyse veruit de meest verantwoorde beoordelingswijze is. Vervolgens worden langs systeem-analytische weg de van belang zijn de beoordelingskriteria opgesteld (hoofdstuk 3) en nader onderzocht op hun relatieve invloed op de lokatiekeuze en de meetbaarheid ervan (hoofdstuk 4). Daarna (hoofdstuk 5) wordt uit deze ingrediënten een in de praktijk te hanteren situeringsmodel ontwikkeld. Hierbij wordt naast de te doorlopen fasen ook een drietal evaluatietechnieken,zeer geschikt geacht voor dit specifieke situeringsprobleem, vermeld, te weten: de regime analyse, de kwalitatieve konkordantieanalyse en de numerieke interpretatiemethode. Om het situeringsmodel praktisch hanteerbaar te maken wordt vervolgens (hoofdstuk 6) aangegeven hoe de voor het model relevante parameters (kriteriumskores en - prioriteiten te bepalen.