Onderzoek naar het functioneren van een drempel in een zeesluis & de technische uitwerking van de beweegbare drempel in de zeesluis te Terneuzen

Abstract

Bij Terneuzen liggen momenteel drie sluizen, die de Westerschelde met het kanaal van Gent naar Terneuzen verbinden. Eén sluis wordt voor de binnenvaart gebruikt, de andere twee kunnen voor de zeevaart worden ingezet. De grootste zeesluis (de Westsluis) heeft afmetingen van 290 * 40 m. Om Gent toegankelijk te maken voor grotere schepen tot 200.000 DWT,is er een plan opgesteld voor de bouw van een sluis met afmetingen van 500 * 68 m. Door de bouw van deze sluis, kan het aantal schepen,dat geschut kan worden, toenemen. Aangezien de Westerschelde een open zeearm is en omdat elke schutting een zekere uitwisseling met zich brengt ,moeten voorzieningen getroffen worden om het binnendringen van zout schutwater zo veel mogelijk te beperken. Langs het kanaal liggen agrarische bedrijven en het kanaalwater wordt tevens gebruikt als proces- en koelwater door verschillende fabrieken.Het kanaalwater kan daarom niet onbeperkt opzouten zonder grote onkosten te veroorzaken. Waar de bovengrens voor het zoutgehalte van het kanaalwater ligt. is niet duidelijk. Er wordt daarom gestreefd naar een optimale zoutbestrijding. In een voorgaande studie is nagegaan of voor de nieuwe zeesluis een afdoend zoutbestrijdingssysteem toe te passen is,zie hiervoor [1]. In deze studie worden ook enige aanvullende maatregelen aangegeven om de zoutbelasting op het kanaal tegen te gaan.