De Sedimet

Abstract

Wanneer in een vat een korrelvormige vaste stof met een vloeistof wordt gemengd en de dichtheid van de vaste stof groter is dan die van de vloeistof, zal de stof bezinken. In dat geval zullen er na verloop van tijd boven een bepaald niveau in het vat geen deeltjes van de vaste stof voorkomen waarvan de valsnelheid groter is dan de afstand van dat niveau tot het vloeistofoppervlak gedeeld door de verstreken tijd. Door nu op een bepaald niveau (onderin het vat) op bepaalde tijdstippen het gewicht te meten van het materiaal dat op een schaaltje is bezonken, kan een valsnelheidsverdeling worden bepaald. Voor de bepaling van valsnelheden van korrelige materialen in water is dit een gebruikelijke methode. In het Laboratorium voor Vloeistofmechanica wordt deze methode gebruikt voor de bepaling van valsnelheidsverdelingen van slib en andere materialen met afmetingen van 2 tot 64 micrometer. Tot nu toe gebeurde dit met de z.g. pipetmethode volgens Andreasen-Eisenwein. Om de bepaling volgens deze laatste methode goed uit te voeren moet men over voldoende ervaring beschikken. Bovendien is de methode erg arbeidsintensief en vereist zij een hoge graad van nauwkeurigheid bij de uitvoering. De in de handel zijnde apparatuur waar de bepalingen meer geautomatiseerd mee uitgevoerd kunnen worden is erg kostbaar (o.a. Sedimentograph, laser partiele analyser). De Sedibalans van de firma Sartorius, die eveneens voor dit doel geschikt zou zijn, is niet meer verkrijgbaar. Er is daarom gekozen voor het bouwen van een sedimentatiebalans, de Sedimet, waarmee de bepalingen op eenvoudige wijze kunnen worden uitgevoerd. In dit rapport wordt de Sedimet beschreven. Besproken worden ontwerp, meetprincipe, berekeningsmethode, software, testresultaten en foutenanalyse. Daarnaast is een handleiding toegevoegd. Omdat de valsnelheid afhankelijk is van onder meer de vloeistofeigenschappen worden de valsnelheden omgerekend naar equivalente deeltjesgrootten van de vaste stof.