Sinds The Eagles eind jaren zeventig van de vorige eeuw Hotel California uitbrachten, is de abstracte songtekst op veel manieren geïnterpreteerd. Het hotel zou een metafoor voor de hel zijn, het zou refereren aan satanisme, en het zou gaan over decadentie en verval. Als setting van gastvrijheid bij uitstek openbaart het hotel zich in de duistere rocksong als een unheimische plek waar je eigenlijk niet te lang wilt zijn, maar waar je ook niet gemakkelijk wegkomt. Deze bedrieglijke hotelgezelligheid wordt ook in de cinematografie gretig benut: in The Shining zien we Jack na all work and no play langzaam krankzinnig worden in een verlaten hotel, en in Psycho kan de hotelier niet voorkomen dat damesbloed op de klanken van ijselijke vioolmuziek door het doucheputje wegstroomt. Het anonieme hoteldecor suggereert kalmte en warmte maar herbergt geheimen en geweld. Niets is wat het lijkt. […]