Vergelijking van 2 wrijvingsreductie systemen in de triaxiaalproef (NEN 12697-25B) op een asfalt proefstuk inclusief rekstrooksignalen

Abstract

Een van de functionele proeven uit de Type Testing voor de CE-markering is de
triaxiaalproef (NEN 12697-25B), die wordt gebruikt voor de bepaling van de
vervormingsgevoeligheid van het asfaltmengsel en uitgevoerd wordt op in het
laboratorium vervaardigde cilindrische proefstukken. Afhankelijk van de maximale korrelgrootte in het asfaltproefstuk wordt de hoogte/diameter verhouding nu voorgeschreven op 0.6 of 0.8. Consequentie hiervan is
dat bij de proefstukken met deze geringe hoogten de wrijving aan het contactoppervlak een grote rol speelt in het resultaat van de proef. Toepassing van verschillende soorten wrijvingsreductiesystemen laten een te grote spreiding zien in de resultaten. Het is dus noodzaak een goed werkend universeel wrijvingsreductie systeem te vinden. Daartoe is in eerste instantie een kunststof PUR proefstuk beplakt met drie axiale rekstroken in het midden en drie aan de boven- en onderzijde en onderworpen aan de triaxiaalproef. De cyclische signalen van de rekstroken zijn in die proef vergeleken bij vijf wrijvingsreductie systemen. De twee qua resultaten meest uiteenlopende wrijvingsreductiesystemen zijn vervolgens toegepast op een asfaltproefstuk waarbij het proefstuk is onderworpen aan het RAW deklaag protocol in de de triaxiaalproef. Deze wrijvingsreductiesystemen waren:
A. Latex membraan-siliconen vet-latex membraan (voorschrift RAW)
B. Twee teflon vellen op elkaar
De wrijvingsreductiesystemen zijn getest op zowel een asfalt proefstuk met een
hoogte/diameter verhouding van 0.6 als van 0.8. Ook het asfalt proefstuk is beplakt met drie axiale rekstroken in het midden en drie aan de boven- en onderzijde. Aan de bovenzijde zijn ook nog 3 radiale rekstroken aangebracht.
Worden de gemiddelde radiale (visco-) elastische rekken van de systemen A en B aan de rand gerelateerd aan de gemiddelde axiale (visco-) elastische rek aan de rand dan worden voor het latex wrijvingsreductiesysteem (A) grotere radiale rekken gemeten dan voor het teflon wrijvingsreductiesysteem (B). Dit neigt naar de veronderstelling dat door het latex wrijvingsreductie systeem trekspanningen worden veroorzaakt in het contactvlak. Dit lijkt ook te worden bevestigd door de axiale piek-piek rekken aan de rand van het proefstuk. Die zijn voor het latex
wrijvingsreductie systeem A in het algemeen kleiner zijn dan voor het teflon
wrijvingsreductie systeem B.Het wrijvingsreductie systeem A laat in axiale richting minder gedissipeerde energie zienin de hysterese van de 100ste lastherhaling dan wrijvingsreductiesysteem B.