Waterkering Dordrecht

Abstract

De hoofdwaterkering van Dordrecht, waarvan de Voorstraat een belangrijk onderdeel vormt, is vanaf het eind van de jaren zeventig onderwerp van studie geweest. De kering voldeed niet aan de eisen van de Deltawet en moest hieraan aangepast worden. De beslissing tot de bouw van de stormvloedkering in de Nieuwe Waterweg in 1989 maakte verdere studie naar dijkversterking overbodig. De marge tussen de actuele hoogte en de maatgevende waterstanden is echter klein en zorgt ervoor dat de kering slecht kan inspelen op veranderingen in de randvoorwaarden. Aangezien er indicaties zijn dat de maatgevende waterstanden hoger zijn, is het doel van deze studie het vinden van een oplossing voor de hoofdwaterkering van Dordrecht die in kan spelen op veranderingen in de toekomst. De gehele binnenstad van Dordrecht heeft de status van beschermd stadsgebied. De vele monumenten en de historische structuur maken de stad uniek voor Nederland. Het huidige trace over de Voorstraat loopt dwars door een druk winkelgebied. Gezien deze factoren vereist het zoeken naar een oplossing veel aandacht voor de inpassing van de waterkering in het stadsbeeld. Het meest veelbelovende altematief dat uit eerdere studies naar voren is gekomen was een keermuur geintegreerd in de buitendijkse huizen van de Voorstraat. Deze oplossing is door de hoge kosten en protesten van bewoners en ondememers nooit gerealiseerd. Naast alle in het verleden opgestelde traces zijn in deze studie vijf traces opgesteld. Na een eerste beoordeling zijn vijf traces gekozen om mee te nemen ind e studie. Op elk trace komen bepaalde karakteristieke profielen voor. In totaal zijn er vijf van deze profielen te onderscheiden.Voor elk van deze profielen is de constructie gekozen die hierbij het beste past. Uit de traces komt het trace langs de kaden van binnenstedelijke havens als meest wenselijke trace naar voren. De criteria die bij deze keuze de meeste waarde hebben gekregen zijn afgeleid van de stedebouwkundige en cultuurhistorische aspecten. Het gekozen trace is daardoor een kostbaar alternatief. De constructies die op het gekozen trace worden toegepast zijn een keermuur geintegreerd in de panden en een schuifkering geintegreerd in de kaden. Beide constructies combineren een waterkerende functie met een bestaande functie. Hierdoor besparen ze schaarse ruimte, wat ze uitermate geschikt maakt voor waterkeren in stedelijk gebied. De inpassing van de keringen in het stadsgezicht is goed, omdat ze onder dagelijkse omstandigheden nauwelijks zichtbaar aanwezig zijn. Op een representatief deeltraject is de verticale schuifkering, geintegreerd in de kademuur, uitgewerkt. De kering bestaat uit secties van 20 m. Voor het bewegingssysteem van de schuif is gekozen voor twee hydraulische vijzels per sectie. De afsluiting van de schuif met de betonconstructie geschiedt met een tubeafdichting. De afdichting tussen de schuiven onderling is gewaarborgd door een flexibele slab. De geraamde kosten van de schuifkering op het uitgewerkte deeltraject zijn ongeveer fl. 28.000,-/m. Een schatting van de kosten van het totale trace is niet te geven. Uit het onderzoek is geconcludeerd dat de waterkering van Dordrecht niet zonder vergaande, kostbare, ingrepen kan worden versterkt, Door uit te gaan van een planperiode van 100 jaar en hogere waterstanden dan de officiele, biedt de gekozen oplossing een duurzame oplossing voor de toekomst. Een algemene conclusie is dat constructies die hun waterkerende functie integreren met een bestaande functie het meest geschikt zijn voor waterkeren in gebieden waar weinig ruimte beschikbaar is, zoals steden.