Ruimte in Nederland is schaars. Vanuit tal van functies (wonen, werken, recreëren, verkeer, landbouw, natuurbeheer) worden claims op deze schaarse ruimte gelegd. Een van die claims komt van het bedrijfsleven waar het gaat om de realisatie van bedrijventerreinen. Momenteel is sprake van een overaanbod aan veelal goedkope bedrijventerreinen. Oorzaak hiervan is dat individuele gemeenten, uit een oogpunt van werkgelegenheid, zich genoodzaakt voelen voldoende locaties te bieden voor industrie en bedrijven. Daarbij wordt de suggestie gewekt dat er behoefte is aan nieuwe bedrijventerreinen: sterke bedrijven willen verhuizen omdat het oude bedrijventerrein niet meer aan hun ruimtelijke en functionele behoeften voldoet. Zwakkere bedrijven, die niet zullen investeren in het terrein, blijven achter waardoor het bedrijventerrein verslechtert. Ook de gemeente investeert niet in het terrein doordat het geld verdwijnt in de algemene reserves. Door de traditionele kavelsgewijze uitgifte van grond bevinden zich op een bedrijventerrein meerdere eigenaren met een specifiek vastgoed. Dat elke eigenaar zijn eigen vastgoed ontwikkelt dat vaak specifiek is aan de bedrijfsvoering, vaak met weinig uitstraling, wordt dit door de maatschappij als zeer rommelig (de verrommeling) en ongewenst ervaren. Naast deze verrommeling is er ook sprake van een leegstand en te snelle veroudering veroudering. Daarom is het nodig om deze bedrijventerreinen op te knappen – de herstructureringsopgave.