Uit onderzoek naar de consequenties van een herziening van de normering voor zoute baggerspecie, het invoeren van de Chemie-Toxiciteit-Toets (CCT), is naar voren gekomen dat extracten van baggerspecie uit het Zeehavenkanaal van Delfzijl activiteit laten zien in een biologische test voor dioxine-achtige toxiciteit (DR-CALUX). Onderzocht is welke stoffen verantwoordelijk kunnen zijn voor die activiteit. De belangrijkste bevindingen zijn: 1. In oktober 2002 is het sediment van het Zeehavenkanaal bemonsterd en op dioxine-achtige activiteit onderzoek m.b.v. de SPECIE-01 procedure. De DR-CALUX activiteit bedroeg 43 ± 12 pgTEQ.g^-1. Hiermee voldoet het baggerslib aan de voorlopige CTT-norm van 50 pgTEQ.g^-1. Deze activiteit kon voor ca. 46% worden verklaard door de aanwezigheid van bekende dioxine-achtige stoffen (dioxines, dibenzofuranen en platte PCBs). Van de overige activiteit is de oorzaak onbekend. Het vermoeden bestaat dat deze wordt veroorzaakt door niet-geanalyseerde dioxineachtige stoffen. 2. Een nieuwe analyseprocedure heeft meer dioxine-achtige activiteit in het sediment aangetoond dan volgens de SPECIE-01 procedure is gemeten: ruim 100 x zo veel. Een klein deel van deze (extra) activiteit kon worden verklaard door de aanwezigheid van PAK's. Het overgrote deel van de (extra) activiteit kon niet worden verklaard. 3. Uit onderzoek met een bio-mimetische extractieprocedure bleken de in het sediment aanwezige dioxine-achtige stoffen maar weinig beschikbaar te zijn voor opname door organismen; dit geldt voor beide analyseprocedures. 4. Aanbevolen wordt onderzoek uit te voeren naar de chemische aard van de extra gemeten activiteit en de chemische aard van de stoffen die beschikbaar zijn voor opname door organismen én die een activiteit hebben in de DR-CALUX test. Uitvoering van dit onderzoek kan de aandacht verschuiven naar ‘nieuwe’ stoffen waarop (nieuw of gewijzigd) brongericht beleid gemaakt en brongericht beheer gevoerd kan worden.