Het erosiegedrag onder invloed van een uniforme stroom van een bodemmengsel bestaande uit 80% fijn zand en 20% slib (hoofdzakelijk kaoliniet), wordt bestudeerd in een grote en een kleine retournerende goot. De resultaten van de erosieproeven in de kleine goot worden vergeleken met deze in de grote goot, gebruik makend van hetzelfde zand-slibmengsel. Om een idee te krijgen van de cohesiviteit van het bodemmengsel, wordt ook een vergelijking gemaakt met de resultaten van proeven op een zandbodem, uitgevoerd in dezelfde opstellingen, door andere onderzoekers. Uit deze vergelijkende studie kan men besluiten dat de kleine goot gebruikt kan worden voor een relatieve vergelijking tussen de mate van cohesie van verschillende mengsels, gebruik makend van de kritische schuifspanningen en de bedvormen (de afmetingen van de ribbels). Indien echter de absolute waarden voor de kritische schuifspanningen gezocht worden, maakt men beter gebruik van de grote goot, die een natuurlijker erosieproces te zien geeft. Ook de uitschuring onder pijpleidingen liggend op hetzelfde zand-slibbed wordt onderzocht, met behulp van modelpijpjes in de grote goot. Vermits de pijpjes op een initiële hoogte boven het bed gehangen worden, kan men geen ingravingsproces bestuderen. De grootse kuiltjes bevinden zich onder de stroomafwaartse helft van pijp. De secundaire kuiltjes afwaarts van de pijp zijn het gevolg van een georganiseerde zogstroming (een von Karman wervelstraat). Als de opening tussen de pijp en het bed groter wordt, neemt de lijerosie af, maar ze wordt niet onderdrukt voor kleine waarden van de opening. De resultaten van deze experimenten worden vergeleken met reeds uitgevoerde ontgrondingsproeven op een zandbodem. Het beeld van de ontgrondingskuilen in een zandbodem wordt echter vrij vlug verstoord door ribbels, die stroomafwaarts bewegegen en zelfs door de kuil trekken.