Uitgangspunt van het onderzoek is de thans geldende veiligheidsnorm. Volgens deze norm moeten de dijken een afvoer kunnen keren met een overschrijdingskans van 1/1250 per jaar. Uitgaande van deze norm hebben wij in Hoofdstuk 2 onderzocht wat de meest waarschijnlijke afvoer zal zijn bij de geldende veiligheidsnorm. We maken hierbij gebruik van frequentieanalyses van afvoerpieken. In 1977 is een dergelijke analyse door de Commissie Rivierdijken uitgevoerd. De Commissie heeft de negatief-exponentiële verdeling toegepast op afvoerpieken. Op basis van deze frequentieverdeling is de maatgevende afvoer voor de Bovenrijn vastgesteld op 16.500 m3/s te Lobith. De maatgevende afvoer voor de Maas is later door Rijkswaterstaat (RWS) vastgesteld op 3.650 m3/s te Borgharen. Bij onze analyse zijn wij uitgegaan van een aantal alternatieve frequentieverdelingen, zoals de Gumbelverdeling met censor, de Pearson III verdeling en de log-normale verdeling, die zijn toegepast op een serie jaarmaxima. De keuze van de juiste verdeling moet mede worden gebaseerd op kennis van het mechanisme van het ontstaan van piekafvoeren. Een hiertoe noodzakelijk model van het stroomgebied is nog niet voorhanden, zodat vooralsnog de maatgevende afvoer is gebaseerd op een middeling van de geëxtrapoleerde waarden met de drie verdelingen.