De Hollandse Maatschappij der Wetenschappen in Haarlem heeft regelmatig wedstrijden uitgeschreven voor een essay dat een maatschappelijk of technisch probleem oplost. In 1757 en 1758 is als vraag uitgeschreven: “Welke is de beste weg om op de kortste, de zekerste en de minst kostbare wyze een Dykbreuk te stoppen?” Deze vraag is in die jaren onvoldoende beantwoord en er is dus geen prijs voor uitgereikt. Omdat de Maaschappij deze vraag toch heel belangrijk vond, is in 1759 de vraag nogmaals gesteld, met de aantekening dat dit maal voor de winnaar een Gouden Medaille van dubbele waarde beschikbaar gesteld zou worden. Daarbij werd aangegeven dat de schrijvers ook gevraagd werd of het mogelijk was om een diijkbreuk te stoppen “wanneer het binnen- en buitenwater een en een halve voeten ofte meerder van elkanderen in hoogte verschilt, en hoe dit zou kunnen geschieden.” Ook in 1759 kwam er geen afdoende antwoord op deze vraag. Welke kwamen er twee essays binnen die niet volledig de vraag beantwoorden. Men heeft besloten om de premie van een gewone gouden medaille toe te kennen aan het beste essay. Bij opening van de envelop met de naam bleek dit Barent Goudriaan, geadmitteerd landmeter te Hardinksveld, te zijn (de inzendingen waren anoniem, de schrijver werd pas bekend nadat de beoordeling was gedaan). De andere inzender, Jacob Pierlink (soms ook gespeld als Pierlinck), Capitein Luitentant te ’s-Hertogenbosch kreeg voor zijn bijdrage een zilveren medaille.