Eén van de "bottle-necks" in de druk bevaren route is de serie bochten in de Waal bij Nijmegen, (zie bijlage 2). Hier blijkt de bevaarbare breedte niet te voldoen aan de gestelde eisen. Op sommige plaatsen is de bevaarbare breedte zelfs maar 60% van de vereiste breedte. Onder bevaarbare breedte wordt verstaan die breedte van de vaarweg die bevaarbaar is voor schepen die 2.5 meter of minder diep steken. En dit bij een gegeven laagwaterstand namelijk de O.L.R.- waterstand. Dit is de waterstand die vijftien maal per jaar wordt onderschreden. Dit probleem kan worden opgelost door op gezet te tijden de vereiste vaargeul op diepte te baggeren. Tijdens dit baggeren ondervindt het passerende scheepvaartverkeer veel hinder van dit baggeren en moet zodoende snelheid minderen. Bovendien is dit baggeren geen blijvende oplossing en moet periodiek herhaald worden. Om de bovenstaande en de volgende redenen de sterk toegenomen verkeersintensiteit, de toegenomen grootte van het motorvermogen, continuevaart, er wordt dag en nacht met radar gevaren en de aanwezigheid van het transport van gevaarlijke stoffen is men op zoek gegaan naar een blijvende niet scheepshinderende oplossing. Deel I:Theoretisch onderzoek naar het effect van grondkribben en een bestorting op de bevaarbare breedte. Deel II:Constructieve uitvoering van de bestorting.