Graverij door muskus- en beverratten wordt in waterkeringen voornamelijk aangetroffen bij waterkeringen die zich bevinden in of grenzen aan een leefgebied (sloten, greppels, plassen, verlandingszones, etc.) van muskus- en beverratten. Over de omvang van graverij door muskusratten is veel informatie aangetroffen, graverij door beverratten is weinig gedocumenteerd. Karakteristieke graverij door muskusratten betreft een bouw met een uitgebreid stelsel van pijpen (diameter: ca. 0,15 m) en enkele nestkommen. De graverij beperkt zich overwegend tot een geringe diepte (< 1 m) in het talud, over de zone van juist onder het laagwaterniveau (overwegend < 0,35 m diep) tot boven een gemiddelde hoogwaterstand. Zodoende komt alleen bij betrekkelijk kleine kaden graverij tot in of zelfs door de kruin van de waterkering voor. Graverij door muskusratten resulteert in een intensief vergraven toplaag van het talud, met gemiddeld één pijp of gang per strekkende meter kade over een aanzienlijke strekkende lengte (meer dan 50 m). Karakteristieke graverij door beverratten betreft een enkele pijp of gang (diameter: ca. 0,25 m) met aan het eind een nestkom. Gang en nestkom bevinden zich overwegend horizontaal in het dijklichaam, op een niveau van juist boven een gemiddelde waterstand. Waargenomen en geregistreerde schaden aan waterkeringen door graverij door muskus- en beverratten zijn: - schade aan het buitentalud en de (harde) bekleding (ook: rietkragen), waardoor erosie van het buitentalud en afkalving van het dijklichaam is opgetreden; - ondermijning van het buitentalud, waardoor afschuiving van het talud is opgetreden; - schade aan en ondermijning van het binnentalud, waardoor afschuiving en inzakking van het talud is opgetreden; - vergraving van stabiliteits- of pipingbermen, waardoor verzakking van deze bermen is opgetreden; - verzakking van de kruin, waardoor tijdens hoogwatersituaties overlopen is opgetreden; - doorgraving van het dijklichaam, waardoor doorsiepeling of kwel is opgetreden; - doorbraak van kleine kaden (m.n. langs visvijvers en vloeivelden). Voorts veroorzaakt perforatie van de bekledingslaag op het buitentalud een sterkere verzadiging van het dijklichaam. Dit vormt geen directe schade aan de waterkering, maar de sterkte van het binnentalud neemt hierdoor wel af.