Afstudeerscriptie in het kader van de opleiding Master City Developer 2018 – 2020, Erasmus Universiteit Rotterdam / Technische Universiteit Delft. In dit onderzoek staat de effectiviteit van het sturingsproces van de gemeente centraal, met als doel om professionele investeerders in beweging te krijgen om de gemeenschappelijke woonvormen voor ouderen te realiseren. Wat betreft effectieve sturing levert dit onderzoek voor gemeenten kennis op over hoe gemeenten invloed kunnen uitoefenen op de investeringsbeslissing van de markt. Door de vergrijzing verandert de samenstelling van de bevolking. Terwijl het aandeel ouderen stijgt, is het huidige woningaanbod voor ouderen echter ontoereikend en sluit het lokale aanbod niet voldoende aan bij de verschillende woonwensen van de ouderen. Een deel van de ouderen wil zelfstandig wonen, met bijbehorende privacy maar heeft tegelijkertijd ook behoefte aan sociale contacten en controle over hun eigen leven. Wanneer het de wens is om zelfstandig wonen te combineren met het samen leven, ondernemen van activiteit en wanneer nodig het zorgen voor elkaar in een wooncomplex, dan biedt de gemeenschappelijke woonvorm de oplossing. Dit onderzoek geeft dan ook inzicht in het nut en de noodzaak van gemeenschappelijke woonvoren. Ondanks de gebleken, concrete vraag naar gemeenschappelijke woonvormen, en de voordelen die deze woningen bieden, blijft het aanbod echter achter. Om het gewenste aanbod gerealiseerd te krijgen is sturing door de lokale overheid op realisatie van gemeenschappelijke woonvormen voor ouderen gewenst. Daarom luidt de hoofdvraag van dit onderzoek als volgt: In hoeverre kunnen gemeenten effectief sturen om de realisatie van gemeenschappelijke woonvormen voor ouderen te faciliteren?