De Nederlandse burger heeft veel vertrouwen in de waterkeringen en maakt zich weinig zorgen. Maar hoe klein de kans ook is, een overstroming is nooit geheel uit te sluiten. Er is dan ook een groeiende aandacht voor het beperken van de gevolgen van een overstroming. Het nieuwe waterveiligheidsbeleid gaat uit van een risicobenadering. Zo’n ontwikkeling roept nieuwe vragen op. Hoe verhouden zich de voor- en nadelen van een meerlaags veiligheidsbeleid? Wat is de risicoperceptie van de burger? Weet de burger wat hij moet doen als zich onverhoopt een overstroming voordoet? Is hij ook van plan om zelf maatregelen te nemen of ziet hij dat als een taak van de overheid?