Ten einde oevers en dijken tegen golfaanval te beschermen, worden deze vaak voorzien van een gezette steenbekleding. De bij het ontwerp in beschouwing te nemen bezwijkmechanismen zijn onder andere; het door verschildrukken uitlichten van stenen, het afglijden van de bekledingslaag, en instabiliteit van de onderlagen. In dit verhaal, zullen we ons met name richten op het tweede mechanisme; het afglijden van de bekleding. Aangezien voor het analyseren van de stabiliteit tegen afglijden, ook kennis over de potentiaalverdeling in het filter vereist is, zullen ook aspecten van de analyse van de toplaagstabiliteit tegen uitlichten, aan de orde komen. Voor de verschildruk-verdeling wordt gebruikt gemaakt van een analytische uitdrukking, welke van een sterk geschematiseerde beschrijving van waterbeweging, door en onder de bekledingslaag, uitgaat. Aan de hand van deze verschildruk-verdeling wordt de bekleding verdeelt in zones's welke respectievelijk, potentieel stabiel zijn, potentieel afschuiven, of potentieel oplichten. Na integratie van de resulterende kracht, evenwijdig aan het talud, per zone, en vergelijking van netto kracht taludafwaarts, in de potentieel instabiele gebieden, met de reserve's aanwezig in de potentieel stabiele gebieden, wordt de stabiliteit tegen afglijden uitgedrukt in een stabiliteitsfactor.