Een onderzoek naar de morfologische veranderingen in het Friesche Zeegat. Na de afsluiting van de Lauwerszee is het bekken continu in verandering. Dit heeft gevolgen voor de bevaarbaarheid van de vaarroute naar Schiermonnikoog. In dit onderzoek wordt een voorspelling gedaan naar de ontwikkelingen voor het komend decennium en de gevolgen van deze ontwikkelingen voor de bevaarbaarheid. Daarnaast wordt gekeken of er een simpele effectieve wijze is die de bevaarbaarheid van het laatste deel van de vaarroute onder Schiermonnikoog kan garanderen. Dit deel heeft het meest te lijden onder de veranderingen. Tot slot wordt de mogelijkheid onderzocht om een nieuwe geul te baggeren naar een nieuwe aankomstlocatie op Schiermonnikoog. Deze locatie moet dan dichter bij het dorp liggen. Aan de hand van de historie, de theorie, eerdere onderzoeken en peildata van Rijkswaterstaat zijn er analyses en voorspellingen gemaakt van het bekken. Dit is gedaan met een semi-empirische benadering en een model in Delft3D. Uit beide benaderingen blijkt dat de geulen in het bekken smaller en dieper zijn geworden en dit ook in de toekomst zullen blijven doen. Daarnaast is de hoogte van de platen afgenomen ten opzichte van het verleden. Maatregelen om de bevaarbaarheid van de geulen te blijven garanderen zijn van toepassing op het laatste stuk van de vaarroute, het stuk onder Schiermonnikoog. Het blijkt dat met het uitdiepen van de geulen, het anders kiezen van een dumplocatie voor het gebaggerde materiaal en het verlengen van de geul de bevaarbaarheid niet verder achteruit gaat. Daarnaast is er een mogelijkheid om een nieuwe geul te baggeren. Echter deze geul vergt gedetailleerder onderzoek. De bevaarbaarheid van de vaarroute komt in het geding bij het uitblijven van effectieve maatregelen en het is te overwegen om een nieuwe geul te baggeren naar de huidige jachthaven om daar ook de veerboot aan te laten komen.