Eenzaamheid onder jongeren is een maatschappelijk probleem, met name in de grote steden. In de deelgemeente Feijenoord, Rotterdam, gaf in 2012 zelfs 57% aan zich matig tot zeer eenzaam te voelen. Dit is de aanleiding voor het onderzoek naar sociale interactie in de (semi) openbare ruimte. Ten grondslag aan dit onderzoek ligt het idee dat het ontwerp van de ruimte sociale interactie kan beïnvloeden, dit wordt met behulp van literatuur gegrond. In het onderzoek zal er een overzicht worden gegeven van de gemeenschap van jongeren, wat voor plekken zij bezoeken en wat voor gedrag ze vertonen. Daarna is er een verband gelegd tussen sociaal-ruimtelijke parameters en sociale interactie, daarbij is voornamelijk gekeken naar aspecten die met het openbaar karakter van de ruimte te maken hebben. De keuze voor het openbaar karakter is gemaakt omdat de hypothese is dat de kans op sociale interactie juist in de overgang tussen openbaar en privé groot is. De resultaten zijn behaald door middel van observaties in de wijk en enquêtes onder de jongeren, de aspecten die hierbij zijn gemeten komen voort uit literatuuronderzoek naar het openbaar karakter. Uit het onderzoek blijkt dat de voornaamste reden voor jongeren om samen te komen, het samenkomen zelf is. Hierbij is van belang dat het een plek is zonder al te veel sociale controle. Verder hebben sportvelden, horeca, winkels en openbaar vervoer een bepaalde aantrekkingskracht op jongeren. Uit de sociaalruimtelijke analyse blijkt dat de meeste sociale interactie plaatsvindt op het moment dat de openbare ruimte een semi openbaar karakter krijgt. De belangrijkste aspecten zijn toegankelijkheid en publiciteit: jongeren eigenen graag een ruimte toe eigenen en/of ze kiezen voor een ruimte met een besloten karakter waar ze de mensen ook kennen.