De Waaltak van de Andelse Maas staat enerzijds in open verbinding met de Waal en is anderzijds afgescheiden van de Maastak door een dam met een sluis. Bij de dam wordt door de Haagse Duinwaterleiding (DWL) aan de Maaszijde water ingenomen. Vanwege met name het verschil in zoutgehalte tussen het Waal- en Maaswater mag ten gevolge van het lekken van de sluis en het schutbedrijf geen Waalwater op de Maastak komen. Dit wordt bereikt door zoveel Maaswater over de dam naar de Waaltak te pompen, dat hiermee het lek- en schutdebiet van de sluis wordt gecompenseerd. De menging van het overgepompte Maaswater met het ontvangende Waal water zorgt nog voor een zogenaamd dispersieverlies van Maaswater, dat extra gecompenseerd moet worden. Voor dit afstudeerproject zijn analytische en numerieke modellen ontwikkeld om deze dispersieverliezen te kwantificeren en te voorspellen. Hiertoe zijn de invloeden onderzocht van onder andere het pompdebiet en de waterstanden op de Waal.