Deze literatuurstudie richt zich op de stabiliteit en de deformaties van taluds op slappe ondergrond. Slappe ondergrond is er in Nederland in overvloed, en taluds die op deze ondergrond worden gemaakt zijn er ook vele, in de vorm van kaden, rivier- en zeedijken, aardebanen van wegen, enz. Dat een studie van de stabiliteit en deformaties van deze taluds nodig is mag blijken uit het optreden van enige onverwachte afschuivingen in de laatste jaren. Bekende voorbeelden zijn de Markiezaatskade, de Nieuwe Wolpherensedijk en Streefkerk. In al deze gevallen is vooraf, met gebruikmaking van gevestigde beproevings- en rekentechnieken, het ontwerp en/of de uitvoeringsfasering beoordeeld. Dat het toch fout ging, wijst erop dat de huidige hulpmiddelen en de in de loop der jaren ermee opgebouwde ervaring niet in alle gevallen de garantie geven van een veilig ontwerp. Hoewel van geen enkele methode, hoe ingewikkeld en doordacht ook, kan worden verwacht dat onder alle omstandigheden een veilig doch niet overgedimensioneerd ontwerp wordt verkregen, is het toch als nodig ervaren om nog eens kritisch de huidige ontwerpmethoden door te lichten, en mogelijke verbeteringen aan te geven. Dit vormt de doelstelling van deze literatuurstudie.