Het plan tot afdamming van de Brielsche Maas beoogde naast ene rivierverbetering te zijn een verbetering van den toestand op Voorne, waar de zoutgehalten in het water de grens der toelaatbaarheid overschrijden. Om zoet water voor den Brielsche Maas-boezem te krijgen moest bij deze brug een gemaal worden ontworpen, terwijl niet absoluut zeker vaststond dat dit punt bij LW in de toekomst steeds zoet zou zijn. Het plan rees toen de vier eiland Voorne-Putten, Rozenburg, IJsselmonde en Hoeksche Waard te verbinden en in te sluiten binnen een ringdijk, waarin de Oude Maas, de Brielsche Maas en het Spui de boezem zou vormen. De zoetwaterinlaat was daarbij geprojecteerd bij Groote Lindt in den bovenmond der Oude Maas. Deze inlaat was wederom niet absoluut zoutvrij, een ander bezwaar tegen dit zgn. Vier-eilandplan was, dat de watervijmaking van Dordrecht moeilijk op bevredigende wijze uitvoerbaar was. Het zgn. Vijf-eilandenplan, waarbij behalve de vier genoemde tevens het Eiland van Dordrecht in den ringdijk besloten zou worden, was wat dit betreft aanlokkelijker. De boezem Oude Maas + Brielsche Maas + Spui + Kil zou daarbij bij Zwijndrecht zijn inlaat moeten verkrijgen en de Kil zou in haar benedenmond sluizen moeten hebben, waardoor de vaart van Rotterdam naar Antwerpen v.v. zou kunnen plaats vinden. Het thans onderhanden rapport met de bijlagen zal ongeveer tegen 1 Jan. 1943 gereed kunnen zijn. Het is bedoeld om te kunnen dienen voor voorlopige besprekingen met belanghebbenden, terwijl daarna de plannen verder uitgewerkt kunnen worden. Vooral aan de voorbereiding der kunstwerken is nog zeer veel te doen.