Deze dissertatie is het resultaat van een lang onderzoekstraject naar het waarom en het hoe vrijevormarchitectuur ontworpen, getekend en gemaakt wordt en wat de filosofische en fenomenologische betekenis is van vrijevormarchitectuur. Aanvankelijk kijkend vanuit de strenge architectuurtheorie van de Benedictijner monnik Hans van der Laan waarmee de promovendus vele jaren intensief contact heeft gehad. Het bleek bij tijd en wijle een onmogelijke opgave te zijn om de streng gekantrechte wereld van de architectuur van Van der Laan te laten clashen, dan wel te vergelijken met haar tegenpool, de gekromde wereld van de vrijevormarchitectuur. Om een evenwicht in kennis te verwerven tussen het met de hand getekende gedachtengoed van Van der Laan en het gecomputeriseerde gedachtengoed van de vrijevormarchitectuur concentreerde het onderzoek zich in eerste instantie op de ontwerp- en tekenprogramma’s waarmee vrijevormarchitectuur ontworpen, getekend en gemaakt worden. Die kennis over vrijevormarchitectuur werd pas echt verworven door de vrijevormgebouwen ook daadwerkelijk te ontwerpen, te tekenen, te herontwerpen en (op een speelse wijze) te hertekenen: ‘Research by Redrawing’, ’Research by Redesigning’ en ‘Research by Playing’. Gaandeweg werd duidelijk dat het onderzoek twee invalshoeken omvatte. Een invalshoek vanuit het standpunt van de praktiserende architect en een invalshoek vanuit het standpunt van de beschouwende architect. De praktiserende architect die ontwerpt, tekent en maakt (of laat maken) en de beschouwende architect die naar filosofische en fenomenologische betekenis zoekt. De hoofdvraag van dit onderzoek luidt: Hoe wordt vrijevormarchitectuur ontworpen, getekend en gemaakt en wat is haar filosofische en fenomenologische betekenis? This dissertation is the result of a long search for the why and how of free-form architecture is designed, drawn and made, and what the philosophical and phenomenological meaning of free-form architecture is. Initially, the doctoral student looked at the strict architectural theory of the Benedictine monk Hans van der Laan, with whom he had intensive contact for many years. At times, it proved an impossible task to clash or compare Van der Laan's strictly orthodox world of architecture with its opposite, the curved world of free-form architecture. In order to acquire a balance in knowledge between the hand-drawn ideas of Van der Laan and the computerised ideas of free-form architecture, the research initially concentrated on the design and drawing programmes with which free-form architecture is designed, drawn and made. The knowledge of free-form architecture was only really gained by actually designing, drawing, redesigning and (playfully) redrawing the free-form buildings: 'Research by Redrawing', 'Research by Redesigning' and 'Research by Playing'. Gradually it became clear that the research comprised two angles of approach. A perspective from the point of view of the practising architect and a perspective from the point of view of the contemplative architect. The practicing architect who designs, draws and makes (or has made) and the contemplative architect who searches for philosophical and phenomenological meaning. The main question of this research is: 'How is free-form architecture designed, drawn and made and what is its philosophical and phenomenological meaning?@en