Overleg over locatie en integratie van het instituut in een levendiger, minder geïsoleerde buurt van het stadshart werd gevoerd met Rotterdams Stedenbouwkundige dienst. De dreiging van een winkels/kantoren monocultuur was reeds doorbroken met o.a. de Doelen; meer argumenten om het centrum ook een andere sfeer te geven, waren zeer welkom. De situatie hoek Eendrachtsweg - Oude en Nieuwe Binnenweg leek de juiste plek, ook vanwege de nabijheid van museum Boymans. Het gebouw is een groot atelier, met voor traditioneel kunstonderwijs van belang geachte licht uit het Noorden. De eerste stappen naar nieuwe technieken en media werden schuchter gezet en hadden nog weinig duidelijke invloed op de opzet van het gebouw. Ze konden er terecht maar niemand had een beeld van de groei die later onstuimig bleek. Zware en vuile vakken (boetseren, beeldhouwen, monumentale kunst) waren in het basement geplaatst, ook omdat licht van boven daarin een grote rol speelde en de doorsnede van het gebouw dit voor een groot deel toelaat. Naar boven toe werden de activiteiten schoner en lichter; alle functies in het onderwijsprogramma werden geplaatst aan een grote vide. Deze diende een hoofdrol te vervullen in het continu intern exposeren en in integratie van kunstvormen. Op de nieuwe locatie dreigde een belangrijk contact verloren te gaan. Het conservatorium en de ABK zagen elkaar in die tijd als zeer verwante en wederzijds inspirerende instituten; dit gaf extra ruimte aan het idee van de in alle richtingen bruikbare vide die een concertzaal zou zijn met vele balkons en een ontmoetingspunt voor de twee kunstgebieden en wat zich verder aandiende!. Het straatniveau kon dan ook opengesteld worden voor publiek dat t gebied bevolkte of bezocht. Constructie en afwerking. De doorsneden volgen vooral uit de overwegingen van lichtinval en integratie van activiteiten. Grote betonschijven met prefab Tprofiel vloerelementen (uiteraard akoestisch bekleed!) vormen de belangrijkste constructieonderdelen. Harde wanden/plafonds alle zijn alle afgewerkt met geluiddempend materiaal en grote aandacht is besteed aan vluchtwegen en veiligheid. De gehele verdere invulling is traditioneel waarbij sommige lokalen (klei, water, gips, steen e.d.) een stenen vloer vereisen. De geliefde hardhouten vloeren van de teken- en schilderlokalen die in het oude gebouw de sfeer bepaalden waren ook hier gewenst. Bijzondere details waren vereist voor de ateliers in het basement; het leidde tot een variant op kassenbouw die ook het gewicht van even rustende/zittende passanten zouden kunnen dragen.