Samuel Sarphati (1813-1866) is een van de grootste Amsterdammers van de negentiende eeuw, een visionaire, onstuitbaar actieve plannenmaker, die zijn carrière begon als armenarts en zich van meet af aan inzette voor verbetering van de volkshygiëne en bestrijding van de catastrofale armoede van de werkmansstand. Het verhogen van het nationale welzijn was in zijn visie alleen mogelijk door de modernisering van nijverheid en handel, en daarbij was een nieuwe organisatie van beroepsleven en -scholing onmisbaar. Bovendien moest industrieel Nederland door publicaties en tentoonstellingen van de nieuwe ontwikkelingen op de hoogte gehouden worden. Zo begon hij een moderne middelbare school, werd grondlegger van een beroepsorganisatie voor apothekers met bijbehorende beroepsopleiding, reorganiseerde de Amsterdamse vuilverwerking, richtte de eerste industriële meelmalerij en broodbakkerij op en werd actief als directeur van Amsterdams tweede arbeiderswoningbouwvereniging. Zijn droom van een modern, nieuw, vooruitstrevend Amsterdam resulteerde in een uitbreiding van de stad met een prestigieus industrieel expositiecentrum - het Paleis voor Volksvlijt - en het Amstel Hotel als centrale punten, omgeven door ruime, gerieflijke en gezonde woonwijken als overloopgebied ter ontlasting van de verloederde oude binnenstad. Bijna 150 jaar na Sarphati's dood is nu voor het eerst een biografie over hem geschreven, door politicoloog Henne van der Kooy en historicus Justus de Leeuwe. Zij beschrijven het rijke, boeiende leven van Samuel Sarphati en brengen aan de hand van de grote diversiteit van zijn activiteiten tevens het maatschappelijke leven in de negentiende eeuw in kaart. @en