Loneliness and social isolation amongst elderly is becoming an oppressing problem and could even cause dementia over time. A worrying omen, especially when the growing dementia figures in the Netherlands are taken into consideration. A problem which is even more opressing due to the current- and future shortage of financial funding, healthcare staff, and housing. A relatively new typology which tries to create a partial solution for this problem is the Dementia Village; where healthcare, social functions, and nature are combined with a community based living on a larger urban scale than usual. However, this typology only focuses on patients with advanced dementia and thus only covers a small part of the main problem. Could some of its features be implemented within the current and future built environment, in order to also provide suitable residential care for patients with early stage dementia? Could a neighbourhood be realized where inhabitants form a tight community together, and by that tackling the problem of loneliness and social isolation amongst this patient- and age group? The main question of this research is defined in the following manner: How can the Dementia Village architecture provide residential care for early stage dementia patients and elderly on a larger community orientated neighbourhood scale? By the use of literature reviews, case studies of current Dementia Village’s, interviews with architects, urban planners, and healthcare staff, observations of dementia patients and the current healthcare environment, and location research an answer will be provided to this main question. Eventually this will lead to the definition of design guidelines for the implementation of features of the current Dementia Village typology, location and its architectural elements within the built environment.

Door het grote woningtekort en het dreigende ruimtetekort ontstaat er een groot probleem in Nederland, maar waarom zou de focus alleen op nieuwbouw liggen om dit probleem op te lossen als er ook nog een groot gedeelte van het industrieel erfgoed leeg staat en onbenut blijft? De hoofdvraag is daardoor als volgt: Hoe kan Nederlands industrieel erfgoed een oplossing bieden in de huidige woningbouwcrisis zonder haar originele waardevolle karakteristieken te verliezen? De verschillende industriële revoluties in Nederland hebben gezorgd voor een breed scala aan verschillende type gebouwen binnen het industrieel erfgoed. Herbestemming is daar in eerste instantie niet meteen aan de orde door een tekort aan draagvlak vanuit het negatieve beeld binnen de publieke opinie. Echter veranderd dit draagvlak in de aankomende decennia door extra aandacht in de inventarisatie, ordening en algemene waardering van industrieel erfgoed. Dit wordt onder andere gedaan door meerdere organisaties en initiatieven die hier positief aan hebben bijgedragen zoals PIE, BOEi, etc. In de loop van de decennia worden ook steeds vaker industrieel erfgoed herbestemd tot woningen; hoewel dit in eerste instantie voornamelijk uit een praktisch oogpunt wordt gedaan neemt de zorgvuldigheid en het behoudt van waardevolle historische detaillering in de loop van de jaren steeds verder toe. Mede door een steeds verbeterde regelgeving en een groeiende expertise, zo ook te zien in de behandelde case studies die laten zien dat industrieel erfgoed wel degelijk een belangrijke rol in de toekomst kan spelen bij het oplossen van de woningcrisis zonder de originele historische waardevolle detaillering te verliezen.