Deze scriptie onderzoekt hoe het stadsgezicht van Venlo zich heeft ontwikkeld tussen 1850 en nu. Aan de hand van historische kaarten, literatuurstudie en visuele analyse is onderzocht welke factoren invloed hadden op de stedelijke ontwikkeling. Belangrijke ingrijpende momenten waren het verlies van de vestingstatus en de bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog, die tot structurele veranderingen in de stad leidden. In de daaropvolgend wederopbouwperiode lag de nadruk op modernisering en verkeersontsluiting, wat resulteerde in het Brugplan. Dit plan voorzag in een verbeterd wegennet, maar sloot slecht aan op de herontwikkeling van de binnenstad, mede door een gebrek aan afstemming tussen ontwerpvisies. Vanaf de jaren ’60 kreeg Venlo een nieuwe stadsvisie, gericht op toerisme. De binnenstad transformeerde tot een voetgangersgerichte winkelzone waarin het autoverkeer werd geweerd en ruimte ontstond voor projecten zoals de Maasboulevard. Het onderzoek toont aan dat, hoewel delen van de oorspronkelijke structuur behouden zijn gebleven, veel architectonisch erfgoed verloren is gegaan. De studie maakt inzichtelijk hoe functionele en ruimtelijke keuzes het historische stadsbeeld blijvend hebben beïnvloed.