De stolpboerderij is een voorbeeld van een historische karakteristieke architectuur in de provincie van Noord-Holland. Van deze boerderij zijn meerdere typeringen gebouwd, waarbinnen verschillende variaties hebben plaatsgevonden vanaf de zeventiende eeuw. In deze scriptie zal specifiek het Noord-Hollandse type bestudeerd worden in de omgeving Alkmaar en omstreken. Het doel is om te onderzoeken hoe de architectuur van dit type stolpboerderij in deze regio zich ontwikkeld heeft vanaf de zeventiende eeuw tot heden. Dit wordt gedaan door middel van twee architectonische onderzoeksmethoden. De eerste is de case study. Hiervoor worden bouwtekeningen van acht stolpboerderijen van het Noord-Hollandse type geanalyseerd, die onderverdeeld zijn in vier perioden. De tweede methode is logische redenatie, waarbij de drie Vitruviaanse basisbeginselen voor architectuur, firmitas (sterkte), utilitas (nut) en venustas (schoonheid), gebruikt worden om de case studies te analyseren. In combinatie met literatuurstudie heeft de toepassing van deze methoden geleid tot meerdere bevindingen over de betreffende ontwikkeling. Tussen 1600 en 1950 zijn de grootste veranderingen vooral esthetisch van aard geweest, waarbij verschillende stijlkenmerken in de voorgevels door de eeuwen heen geïntroduceerd zijn. Na 1950 is de ontwikkeling grotendeels functioneel van aard geweest, met het verdwijnen van de boerderijfunctie van de Noord-Hollandse stolpboerderij en de introductie van de moderne draagconstructie. Hierbij worden de originele karakteristieke esthetische kenmerken van voorgangers uit de vorige eeuwen hergebruikt.