Van een plastic banaan leer je niets over houdbaarheid

Abstract

Objecten trekken de aandacht, roept behoefte tot exploratie op, verkennen van de ruimte zonder ‘boundaries’ (Goldschmeid, 1989; Gascoyne, 2012).
Dit kan worden ingebed in een spelverhaal met een handelingschronologie  zo ontwikkelen kinderen zelfsturing (Bodrova & Leong, 2007).
De materiaal-gefundeerde acties roepen taal op: Hoe heet het? Hoe gebruik je het? Op welk moment gebruik je het? Wat heb je ervoor nodig? Vraagt om structuur en spelplanning: ‘Wat hebben we nodig om dit spel te spelen?’ (Pellegrini, 2019).
Echte voorwerpen leiden tot rijkere ervaringen, preciezer taalgebruik, beter begrip: het boundary object trekt kinderen een nieuwe wereld in waarmee zij zich kunnen identificeren (Van Keulen & Venema, 2021).