This study investigates the development of a modular facade system designed to align with
sustainable construction paradigms, focusing on a standardized façade structure, renewable
materials, and climate design for wellbeing. Using the Dutch climate and societal context as a
reference, the research outlines key performance criteria for three programmatic types:
dwellings, office space and commercial space. The interscale approach allowed for a
multifaceted elaboration, allocating the cassette as core concept.
The findings indicate that closed cassettes provide superior insulation and acoustic performance,
while open systems prioritize ventilation and daylight but require careful balancing to maintain
energy efficiency. Alternative solutions, such as 3D-printed demountable plugs and internal
drainage systems, enhance modularity, reuse potential and the implementation of bio-based
materials. Green facades and photovoltaic panels further augment ecological and energy
performance. The proposed system achieves significant modularity and adaptability but requires
further exploration of complex geometries, advanced biobased materials, and optimized
accessories. This work establishes a versatile template for sustainable facade design, suitable for
varied architectural contexts.

Vanaf de jaren zeventig voltrok zich een fundamentele verschuiving in de Nederlandse woningbouw: van grootschalige, gestandaardiseerde systeembouw naar een meer context-specifieke en kwalitatieve architectuur. Deze beweging werd mede vormgegeven door architect Theo Bosch, die bekend stond om zijn pragmatische aanpak, oog voor detail en sociale betrokkenheid. In dit onderzoek wordt gekeken naar de rol van de werktekening als ontwerptool én communicatiemiddel binnen het woningbouwproject de Sijzenbaan in Deventer, waarin Bosch' kenmerkende ontwerpprincipes — zoals functiemenging, semiopenbare ruimtes en een ontwerp op menselijke maat — tot uiting komen. Door middel van de analyse van archiefstukken van de Sijzenbaan als primaire bron en het verrichten van literatuuronderzoek als secundaire bron wordt onderzocht hoe dit project zich verhoudt tot de woningbouwtraditie van de naoorlogse decennia, en in hoeverre het als tegenreactie kan worden gezien op de gebreken van systeembouw. Het onderzoek biedt daarmee inzicht in de maatschappelijke en architectonische waarde van Bosch’ werk en laat zien hoe zijn benadering tot op heden relevant is binnen de (woning)bouwpraktijk.