Public infrastructure development often benefits private actors in existing urban areas, yet capturing this value for funding purposes remains uncommon. It is therefore relevant to investigate how private sector funding contributions can be implemented. This article presents the results of a qualitative case study in the Brainport region, where two recent infrastructure funding agreements include significant contributions from the regional business community. Combining concepts from game theory and institutionalism, this article examines how the path-dependent practice of public funding discourages private beneficiaries from contributing collectively, while the free-rider problem discourages them individually. We apply process tracing to unravel the mechanisms by which these barriers were overcome. The case suggests that beneficiaries can rationally decide to contribute collectively, but only if this decision contributes to a goal that is highly desirable and urgent to them, and no more beneficial options are available. While the case also indicates that the free-rider problem can be overcome through normative pressure, the evidence suggests that this requires the existence of a homogeneous, tight-knit group of beneficiaries in which private funding contributions match pre-existing norms. These results help explain why few governments succeed in implementing private sector funding contributions, and provide starting points for changing this.

Value capture (VC) is widely cited as a method for local authorities to provide urban public goods to their cities in the face of fiscal stress. Its application in practice however remains limited. In this article, we aim to explain the implementation process of VC as a strategy to fund public transportation infrastructure through case studies in London, New York, and Copenhagen. Adopting a theory of gradual institutional change, we argue that the implementation of VC depends on the capacity to change distributional institutions that are inherently contested. Particularly relevant is the role of the beneficiary, whose support of VC is necessary but not likely. Our results show that a strategic urban development project can act as a driver to overcome this barrier, but that this driver can, simultaneously, also hinder the institutionalization potential of a VC strategy. We therefore suggest that, for VC strategies to become more commonplace, sharing value uplifts among beneficiaries must become more commonplace too.

De relatie tussen grond en gebiedsontwikkeling wordt niet alleen steeds belangrijker, maar ook steeds complexer. Een groep experts ging vorige maand met elkaar in gesprek over de vraag hoe de rol van grond in gebiedsontwikkeling kan worden verbeterd.

Tom Daamen en Simon van Zoest van de Leerstoel Gebiedsontwikkeling verdiepten zich in de wijze waarop de aanleg van openbaar vervoer internationaal wordt bekostigd. In hun rapport presenteren zij zes concrete inzichten en drie belangrijke aanbevelingen voor de Nederlandse ruimtelijke ontwikkelingspraktijk. “Voeg bekostiging uit de afroming van baathebbers toe aan het Nederlandse bekostigingspalet.”

Een van de mogelijkheden om meer Rijksregie in het ruimtelijk domein vorm te geven is volgens het Ministerie van BZK een nog op te richten Rijksontwikkelbedrijf. Tijdens een expertsessie werd duidelijk dat “een Rijksontwikkelbedrijf, of welke entiteit dan ook, gebaseerd moet zijn op maatschappelijke behoeften en de hieruit voortvloeiende sturingsopgave in de ruimtelijke ontwikkelingspraktijk.”

Goede bereikbaarheid via het ov is cruciaal voor een geslaagde gebiedsontwikkeling. Toch ontbreekt het hier nog vaak aan, met name in de stedelijke regio’s. Onderzoekers Simon van Zoest en Tom Daamen van de Leerstoel Gebiedsontwikkeling geven daarom lessen mee uit het buitenland. "Lokale waardeontwikkeling biedt grote kansen voor de realisatie van collectieve voorzieningen."

Deze publicatie gaat over de bekostigingsstrategieën achter verschillende verstedelijkingsopgaven in Kopenhagen, New York en Londen. We laten zien dat een specifieke configuratie van marktomstandigheden, projectkenmerken en institutionele landschap voor drie uiteenlopende bekostigingsarrangementen zorgt, waardoor openbaarvervoeraanleg in deze steden krachtig met gebiedsontwikkeling kan worden gecombineerd. Zo draait de ontwikkeling van Ørestad in Kopenhagen hoofdzakelijk op bekostiging door publieke gronduitgifte, gaat het in Hudson Yards op Manhattan om de langjarige allocatie van ozb-inkomsten, en bekostigen de autoriteiten in Londen de aanleg van Crossrail gedeeltelijk via baatafroming bij het bedrijfsleven. Een interdisciplinair perspectief op de voorbereiding, samenstelling, toepassing en (bij)sturing van deze arrangementen levert voor de Nederlandse ruimtelijke ontwikkelingspraktijk zes concrete inzichten en drie belangrijke aanbevelingen op.

Simon van Zoest en Tom Daamen doen bij de leerstoel Gebiedsontwikkeling onderzoek naar de financiering en bekostiging van grootstedelijk openbaar vervoer. Zij kijken daarbij voorbij de instrumenten en verdiept zich in de motieven en succesfactoren achter de invoer van alternatieve bekostiging. Zo maakt Londen duidelijk dat een private bijdrage aan ov-investeringen mogelijk én wenselijk kan zijn

The extensive growth of urban tourism is influencing the living environment of urban citizens worldwide, which is among others due to changes in the range of commercial amenities. For example, the existing supply of retail and hospitality services is gradually changing from a focus on inhabitants to the tourist. As a result, the call for municipal intervention grows. However, little is known about the steerability of this development. In this article we therefore asses how tourism affects the range of commercial amenities in city streets, and what local policy responses are most suitable. The research builds on the concepts of tourism gentrification and different types of ‘policy-instrument fit’. Our case study of the city centre of Amsterdam, including a media and policy document analysis, as well as in-depth interviews with stakeholders, show that some problems caused by mass tourism require 'hard' forms of government control, while others require a 'softer' process approach, linking local parties to jointly improve a city street. The presented steering perspectives are not only relevant for the city of Amsterdam, but also for many other towns within, and beyond, the Netherlands, that are struggling with the growth of tourism.

Bij stedelijke transformaties proberen we de bestaande gebouwde omgeving aan te passen aan onze huidige en toekomstige behoeften. Dat is echter makkelijker gezegd dan gedaan. Op het pad van transformatie bevinden zich nogal wat organisatorische, financiële, en juridische barrières. Tijdens een gebiedstransformatie is het bovendien noodzakelijk om te anticiperen op de economische cyclus, het politieke getij en de veranderende vraag van mens en bedrijf. Wat kunnen we hiervoor leren van grote transformatieprocessen uit het verleden?

Purpose: The purpose of this paper is to address the barriers that Dutch housing associations encounter in implementing new procurement strategies. Design/methodology/approach: Several aspects of purchasing, portfolio management, project delivery and supply management are discussed in relation to the changing role of housing associations as semi-public commissioning bodies in the Dutch construction industry, based on data derived from workshops with six Dutch housing associations. Findings: Housing associations are adapting their procurement strategy towards a more integrative and performance-based approach to supply management. Due to the complexity of implementing this process, housing associations struggle especially with moving beyond pilot projects, increasing the maturity levels throughout the organisation and aligning new policies with daily practices at a tactical and an operational level. Practical implications: Increased knowledge of change processes and seeing the potential of maturity models will be valuable for practitioners who are dealing with changes on the work floor. Social implications: Client organisations are considered one of the key drivers of change in the construction industry. Insights into these particular organisational change processes contribute to the potential of industry reform. Originality/value: Most studies on collaboration and integration in the supply chain focus on the inter-organisational level or on the supply side, rather than the internal organisation of the client.

Voor u ligt een handreiking om de professionaliteit van de opdrachtgevende rol in uw organisatie te bepalen en de gewenste ontwikkelingen hierin te bespreken. De handreiking is gebaseerd op het instrument ‘Maturity Model Professioneel Publiek Opdrachtgeven’ van de leerstoel Publiek Opdrachtgeverschap in de bouw aan de TU Delft. Het maturity model is in nauwe interactie met vertegenwoordigers uit (semi-)publieke1 organisaties ontwikkeld en ingebed in de wetenschap. Het maturity model stelt organisaties in staat intern een stand van zaken op te maken ten aanzien van het ontwikkelingsstadium van hun opdrachtgevende rol in de bouw: besteden zij aan alle voor opdrachtgeverschap relevante thema’s voldoende aandacht? Is er sprake van organisatiebrede professionalisering? Aan de hand van een lijst relevante aspecten beschouwen medewerkers van organisaties – van hoog tot laag en organisatiebreed – hun eigen organisatie. Zo ontstaat een gezamenlijk beeld van waar de organisatie op een bepaald moment en op een bepaald aspect staat, en hoe de organisatie zich, vanuit eigen gestelde doelen op dit vlak, verder kan ontwikkelen. Verschillende (semi-)publieke organisaties, waaronder een aantal corporaties, hebben inmiddels het maturity model toegepast. In deze publicatie delen wij hun gezamenlijke bevindingen. Er is een aantal ‘rode draden’ te ontdekken in de wijze waarop corporaties zich ontwikkelen bij de vernieuwing van hun opdrachtgevende rol. Door van elkaars ervaringen te leren, komt het (semi-) publieke domein verder. Deze publicatie hoopt daartoe inspiratie te bieden. Deze handreiking gaat in op professioneel opdrachtgeverschap, de inhoudelijke resultaten van het onderzoek naar de toepassing van het maturity model en doet aanbevelingen voor corporaties. Ook voor andere organisaties in het (semi-)publieke domein is de publicatie bruikbaar, omdat daar vergelijkbare ontwikkelingen zichtbaar zijn.

The construction sector is changing, and commissioning organisations have to rethink the way they approach the market. This is especially important for client organisations operating in the public domain, because of their role as change agent in the sector and their social responsibilities. The ‘Public Commissioning Maturity Model’ (PCMM), first presented in 2014, was created to raise awareness amount construction clients’ organisations to the range and width of their commissioning task. It provides a means to elicit discussion on the current and desired state of the organisation’s competences, thereby supporting these organisations in further professionalization. As a result of six workshop-based discussion sessions and five panel discussions, the value of the model was determined. In this paper, the validation path of the model in practice is described. The findings resulted in changes to improve the usability of the model for the construction sector, as well as alterations to increase the understanding of the model for workshop participants. Adjustments regarding stylistic issues and elements in the maturity model and supporting materials were also made. Applying the PCMM has proven to enable assessment of the current and desired organisational performance on different aspects of public commissioning by eliciting discussion and raising awareness. It is however not constituted for numerical ranking, sector-wide monitoring or benchmarking purposes, while these needs also exist among client organisations. Furthermore, it was found that the model is less suitable for organisations in the middle of a comprehensive change process.